Η Ελλάδα της κρίσης, η Ελλάδα της μιζέριας, της κατάθλιψης, της συννεφιάς, της αβεβαιότητας. Η χώρα που διώχνει τα παιδιά της, που ισορροπεί ανάμεσα στο απέραντο πέλαγος και τα βράχια. Η Ελλαδά του διχασμού, της μόνιμης κριτικής, η χώρα του περίπου, που δεν ξέρει που ανήκει, Ευρώπη, Ανατολή, Βαλκάνια.
Η χώρα με το ένδοξο παρελθόν, αναζητά το μέλλον που της ανήκει.
Ο καθένας κουβαλάει την Ελλάδα που θέλει, καθένας ακούει τον εθνικό μας ύμνο διαφορετικά, στη σημαία μας βλέπει τα δικά του όνειρα. Μα η ιστορία γράφεται με πραγματικά γεγονότα, με προσωπικότητες που δεν ακολούθησαν το δρόμο που τους χάραξαν, και η Ελλάδα γέννησε πολλές προσωπικότητες που ξέφυγαν από το περίπου. Όταν άλλοι έβλεπαν σκοτάδι και αδιέξοδο, αυτοί είχαν για προσωπικό τους όριο την κορυφή και τα κατάφεραν. Ακόμα και τώρα πριν την καταστροφή, ή αν θέλετε μετά την καταστροφή, η ιστορία μας έχει παραδείγματα που μπορούν να εμπνεύσουν, να φωτίσουν τον προσωπικό μας ουρανό, να αποτελέσουν στόχο.
Τα μαυροφορεμένα παλικάρια της Κρήτης εναντίον των αεροπλάνων του Χίτλερ
Ο Χίτλερ για να ολοκληρώσει τη νίκη του στοχεύει επίθεση εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης. Γνωρίζει ότι πρέπει να γίνει η επίθεση πριν έρθει ο βαρύς χειμώνας. Τελευταίο του εμπόδιο η νότια Ελλάδα και η Κρήτη. Στέλνει στις 25 Απριλίου του 1941, 1190 βομβαρδιστικά αεροπλάνα, 32.000 στρατιώτες για να καταλάβει το νησί γρήγορα και να στραφεί προς τη Σοβιετική Ένωση.
Ο ουρανός της Κρήτης σκοτεινιάζει από τα γερμανικά αεροπλάνα, χιλιάδες αλεξιπτωτιστές εμφανίζονται. Όμως οι Κρητικοί δεν τρομάζουν από τον επιβλητικό ήχο των γερμανικών βομβών, είναι στο έδαφος με τα απαρχαιωμένα όπλα τους, με γεωργικά εργαλεία, με μαχαίρια, και με μαγκούρες. Δίνουν τη μάχη τους με θάρρος που εξυμνούν οι σύγχρονοι ιστορικοί. Με τη βοήθεια και των Συμμάχων. Το νησί μετά από 40 μέρες είναι στα χέρια των Γερμανών, με βαρύ κόστος. 16.000 γερμανοί στρατιώτες είναι νεκροί, και η καθυστέρηση ήταν μοιραία για τον Χίτλερ που επιχειρούσε επίθεση εναντίων των Σοβιετικών.
Νόμπελ Λογοτεχνίας στο Γιώργο Σεφέρη
Το μεσημέρι της 24ης Οκτωβρίου του 1963 έφθασε στην Αθήνα η χαρμόσυνη είδηση της απονομής του Νόμπελ Λογοτεχνίας στον ποιητή Γιώργο Σεφέρη. Ήταν η πρώτη φορά που ένας Έλληνας τιμάται με βραβείο Νόμπελ. Ο ελληνικός πνευματικός κόσμος διεκδικεί το χώρο του στη παγκόσμια κοινότητα.
Όσκαρ στο Μάνο Χατζιδάκη
Η πρώτη Ελληνίδα που βραβεύθηκε με όσκαρ ήταν η Κατίνα Παξινού, όμως ο Μάνος Χατζιδάκης έμενε και δούλευε στην Ελλάδα όταν βραβεύθηκε για τη μουσική στο «Ποτέ την Κυριακή» (1960) του Ζυλ Ντασσέν. Μπορεί ο δημιουργός να μην ήταν περήφανος για το τραγούδι του και να αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο, όμως η μουσική μας έκανε το γύρο του κόσμου για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ο Ελύτης τιμάται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας του 1979
Στις 18 Οκτωβρίου του 1979, η Σουηδική Ακαδημία αναγγέλλει την απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Οδυσσέα Ελύτη «για την ποίησή του, που με φόντο την ελληνική παράδοση, με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική οξύνοια ζωντανεύει τον αγώνα τού σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργία». Ο «Ποιητής του Αιγαίου» παρίσταται στην καθιερωμένη τελετή απονομής του βραβείου στις 10 Δεκεμβρίου του 1979 και παραλαμβάνει το βραβείο από τον βασιλιά Κάρολο Γουστάβο, γράφοντας μια χρυσή σελίδα στην ιστορία της ελληνικής γραμματείας.
Eurobasket 1987
Οι Έλληνες στους δρόμους, στήνουν μια απίστευτη γιορτή, όλος ο κόσμος μια αγκαλιά. Η Αθήνα πλημμυρίζει από κόσμο που θέλει να φωνάξει Ελλάς, για πολύ καιρό δεν του έχει δοθεί κάποια ευκαιρία για να το κάνει. Ένας τελικός μπάσκετ για γερά νεύρα, μια παλικαρίσια εμφάνιση απέναντι στο μεγαθήριο που λέγεται Σοβιετική Ένωση, δύο βολές από τον αγαθό γίγαντα Αργύρη Καμπούρη, και οι γαλανόλευκες σημαίες κυματίζουν παντού, Σε μπαλκόνια, αμάξια, παντού γαλάζιο και λευκό, σαν τον ουρανό μας.
Χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του 1992 από την Βούλα Πατουλίδου
Μια κούρσα που δεν κρατάει πάνω από 15 δευτερόλεπτα, μας άφησε εικόνες που φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσες φορές και να τις δούμε. Η μικρή Ελλάδα, πηγαίνει στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης χωρίς καμία προσδοκία. Απέχουμε αιώνες από τις άλλες χώρες στον αθλητισμό, και ειδικά στο στίβο. Αυτά όμως δεν έχουν σημασία για τη Βούλα, φθάνει στο τελικό και εκεί τα δίνει όλα. Είναι πρώτη και κάνει το γύρο του γηπέδου με την ελληνική σημαία, ο εθνικός μας ύμνος μεταδίδεται σε όλο τον κόσμο.
Χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του 1992 και για τον Πύρρο Δήμα.
Η ελληνική άρση βαρών είχε πάντα μεγάλους αθλητές, αλλά τις έλειπε το κάτι παραπάνω. Ένα παιδί μεγαλωμένο εκτός Ελλάδας , ζει και ονειρεύεται να εκπροσωπήσει την χώρα μας στους Ολυμπιακούς αγώνες. Τα πόδια του λυγίζουν από τα βάρη που σηκώνει, και όμως χαμογελάει και φωνάζει ''Για την Ελλάδα''. Και ένας αληθινός ήρωας που τίμησε τη χώρα μας και με τη παρουσία του στο ελληνικό κοινοβούλιο είναι ο λόγος που η σημαία μας ήταν ψηλά σε τέσσερις Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ιωάννης Μελισσανίδης, Κώστας Κεντέρης, Νίκος Κακλαμανάκης και δεκάδες αθλητές που έφεραν διακρίσεις, μη έχοντας τις ανέσεις και τις πολυτέλειες των άλλων χωρών.
Euro 2004
Το ελληνικό ποδόσφαιρο στην προηγούμενη εμφάνιση του σε διεθνείς αγώνες κατάφερε και έγινε ανέκδοτο. Μουντιάλ 1994, 0 βαθμοί και δέκα γκολ παθητικό. Αυτό δεν εμπόδισε τα ελληνόπουλα να κλωτσάνε τη μπάλα στα άθλια γήπεδα που διαθέτουμε. Ένας Γερμανός στο τιμόνι και στο πηδάλιο έλληνες ποδοσφαιριστές πηγαίνουν στη Πορτογαλία, χωρίς στόχο. Λεπτό το λεπτό, μέρα τη μέρα, γίνεται η αγαπημένη όλων, στην Ελλάδα κάθε αγώνας τους είναι ραντεβού στους δρόμους. Μια παρέα με άσημους ποδοσφαιριστές για την Ευρώπη σηκώνει το τρόπαιο και αναγκάζει τους φιλάθλους να υποκλιθούν στο ελληνικό πείσμα.
Και μπορεί ο αθλητισμός και οι τέχνες να κλέβουν τη παράσταση, αλλά δεκάδες έλληνες επιστήμονες διαπρέπουν στη παγκόσμια κοινότητα. Στο CERN, στα ξένα πανεπιστήμια, στη NASA, παντού θα βρείτε Έλληνες που διαπρέπουν και γράφουν τη δική τους ιστορία. Απλά δεν το έβαλαν κάτω, δεν δέχτηκαν για μοίρα τους, τη μοίρα που τους επέβαλαν οι άλλοι.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Η χώρα με το ένδοξο παρελθόν, αναζητά το μέλλον που της ανήκει.
Ο καθένας κουβαλάει την Ελλάδα που θέλει, καθένας ακούει τον εθνικό μας ύμνο διαφορετικά, στη σημαία μας βλέπει τα δικά του όνειρα. Μα η ιστορία γράφεται με πραγματικά γεγονότα, με προσωπικότητες που δεν ακολούθησαν το δρόμο που τους χάραξαν, και η Ελλάδα γέννησε πολλές προσωπικότητες που ξέφυγαν από το περίπου. Όταν άλλοι έβλεπαν σκοτάδι και αδιέξοδο, αυτοί είχαν για προσωπικό τους όριο την κορυφή και τα κατάφεραν. Ακόμα και τώρα πριν την καταστροφή, ή αν θέλετε μετά την καταστροφή, η ιστορία μας έχει παραδείγματα που μπορούν να εμπνεύσουν, να φωτίσουν τον προσωπικό μας ουρανό, να αποτελέσουν στόχο.
Τα μαυροφορεμένα παλικάρια της Κρήτης εναντίον των αεροπλάνων του Χίτλερ
Ο Χίτλερ για να ολοκληρώσει τη νίκη του στοχεύει επίθεση εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης. Γνωρίζει ότι πρέπει να γίνει η επίθεση πριν έρθει ο βαρύς χειμώνας. Τελευταίο του εμπόδιο η νότια Ελλάδα και η Κρήτη. Στέλνει στις 25 Απριλίου του 1941, 1190 βομβαρδιστικά αεροπλάνα, 32.000 στρατιώτες για να καταλάβει το νησί γρήγορα και να στραφεί προς τη Σοβιετική Ένωση.
Ο ουρανός της Κρήτης σκοτεινιάζει από τα γερμανικά αεροπλάνα, χιλιάδες αλεξιπτωτιστές εμφανίζονται. Όμως οι Κρητικοί δεν τρομάζουν από τον επιβλητικό ήχο των γερμανικών βομβών, είναι στο έδαφος με τα απαρχαιωμένα όπλα τους, με γεωργικά εργαλεία, με μαχαίρια, και με μαγκούρες. Δίνουν τη μάχη τους με θάρρος που εξυμνούν οι σύγχρονοι ιστορικοί. Με τη βοήθεια και των Συμμάχων. Το νησί μετά από 40 μέρες είναι στα χέρια των Γερμανών, με βαρύ κόστος. 16.000 γερμανοί στρατιώτες είναι νεκροί, και η καθυστέρηση ήταν μοιραία για τον Χίτλερ που επιχειρούσε επίθεση εναντίων των Σοβιετικών.
Νόμπελ Λογοτεχνίας στο Γιώργο Σεφέρη
Το μεσημέρι της 24ης Οκτωβρίου του 1963 έφθασε στην Αθήνα η χαρμόσυνη είδηση της απονομής του Νόμπελ Λογοτεχνίας στον ποιητή Γιώργο Σεφέρη. Ήταν η πρώτη φορά που ένας Έλληνας τιμάται με βραβείο Νόμπελ. Ο ελληνικός πνευματικός κόσμος διεκδικεί το χώρο του στη παγκόσμια κοινότητα.
Όσκαρ στο Μάνο Χατζιδάκη
Η πρώτη Ελληνίδα που βραβεύθηκε με όσκαρ ήταν η Κατίνα Παξινού, όμως ο Μάνος Χατζιδάκης έμενε και δούλευε στην Ελλάδα όταν βραβεύθηκε για τη μουσική στο «Ποτέ την Κυριακή» (1960) του Ζυλ Ντασσέν. Μπορεί ο δημιουργός να μην ήταν περήφανος για το τραγούδι του και να αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο, όμως η μουσική μας έκανε το γύρο του κόσμου για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ο Ελύτης τιμάται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας του 1979
Στις 18 Οκτωβρίου του 1979, η Σουηδική Ακαδημία αναγγέλλει την απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Οδυσσέα Ελύτη «για την ποίησή του, που με φόντο την ελληνική παράδοση, με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική οξύνοια ζωντανεύει τον αγώνα τού σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργία». Ο «Ποιητής του Αιγαίου» παρίσταται στην καθιερωμένη τελετή απονομής του βραβείου στις 10 Δεκεμβρίου του 1979 και παραλαμβάνει το βραβείο από τον βασιλιά Κάρολο Γουστάβο, γράφοντας μια χρυσή σελίδα στην ιστορία της ελληνικής γραμματείας.
Eurobasket 1987
Οι Έλληνες στους δρόμους, στήνουν μια απίστευτη γιορτή, όλος ο κόσμος μια αγκαλιά. Η Αθήνα πλημμυρίζει από κόσμο που θέλει να φωνάξει Ελλάς, για πολύ καιρό δεν του έχει δοθεί κάποια ευκαιρία για να το κάνει. Ένας τελικός μπάσκετ για γερά νεύρα, μια παλικαρίσια εμφάνιση απέναντι στο μεγαθήριο που λέγεται Σοβιετική Ένωση, δύο βολές από τον αγαθό γίγαντα Αργύρη Καμπούρη, και οι γαλανόλευκες σημαίες κυματίζουν παντού, Σε μπαλκόνια, αμάξια, παντού γαλάζιο και λευκό, σαν τον ουρανό μας.
Χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του 1992 από την Βούλα Πατουλίδου
Μια κούρσα που δεν κρατάει πάνω από 15 δευτερόλεπτα, μας άφησε εικόνες που φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσες φορές και να τις δούμε. Η μικρή Ελλάδα, πηγαίνει στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης χωρίς καμία προσδοκία. Απέχουμε αιώνες από τις άλλες χώρες στον αθλητισμό, και ειδικά στο στίβο. Αυτά όμως δεν έχουν σημασία για τη Βούλα, φθάνει στο τελικό και εκεί τα δίνει όλα. Είναι πρώτη και κάνει το γύρο του γηπέδου με την ελληνική σημαία, ο εθνικός μας ύμνος μεταδίδεται σε όλο τον κόσμο.
Χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του 1992 και για τον Πύρρο Δήμα.
Η ελληνική άρση βαρών είχε πάντα μεγάλους αθλητές, αλλά τις έλειπε το κάτι παραπάνω. Ένα παιδί μεγαλωμένο εκτός Ελλάδας , ζει και ονειρεύεται να εκπροσωπήσει την χώρα μας στους Ολυμπιακούς αγώνες. Τα πόδια του λυγίζουν από τα βάρη που σηκώνει, και όμως χαμογελάει και φωνάζει ''Για την Ελλάδα''. Και ένας αληθινός ήρωας που τίμησε τη χώρα μας και με τη παρουσία του στο ελληνικό κοινοβούλιο είναι ο λόγος που η σημαία μας ήταν ψηλά σε τέσσερις Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ιωάννης Μελισσανίδης, Κώστας Κεντέρης, Νίκος Κακλαμανάκης και δεκάδες αθλητές που έφεραν διακρίσεις, μη έχοντας τις ανέσεις και τις πολυτέλειες των άλλων χωρών.
Euro 2004
Το ελληνικό ποδόσφαιρο στην προηγούμενη εμφάνιση του σε διεθνείς αγώνες κατάφερε και έγινε ανέκδοτο. Μουντιάλ 1994, 0 βαθμοί και δέκα γκολ παθητικό. Αυτό δεν εμπόδισε τα ελληνόπουλα να κλωτσάνε τη μπάλα στα άθλια γήπεδα που διαθέτουμε. Ένας Γερμανός στο τιμόνι και στο πηδάλιο έλληνες ποδοσφαιριστές πηγαίνουν στη Πορτογαλία, χωρίς στόχο. Λεπτό το λεπτό, μέρα τη μέρα, γίνεται η αγαπημένη όλων, στην Ελλάδα κάθε αγώνας τους είναι ραντεβού στους δρόμους. Μια παρέα με άσημους ποδοσφαιριστές για την Ευρώπη σηκώνει το τρόπαιο και αναγκάζει τους φιλάθλους να υποκλιθούν στο ελληνικό πείσμα.
Και μπορεί ο αθλητισμός και οι τέχνες να κλέβουν τη παράσταση, αλλά δεκάδες έλληνες επιστήμονες διαπρέπουν στη παγκόσμια κοινότητα. Στο CERN, στα ξένα πανεπιστήμια, στη NASA, παντού θα βρείτε Έλληνες που διαπρέπουν και γράφουν τη δική τους ιστορία. Απλά δεν το έβαλαν κάτω, δεν δέχτηκαν για μοίρα τους, τη μοίρα που τους επέβαλαν οι άλλοι.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου