10 Απρ 2017

Διαδρομές νοσταλγίας

Θυμάται κανείς το 20; Το 21; Δεν μιλάμε για κάποιο παιχνίδι χαρτιών, αλλά για τους κωδικούς αριθμούς λεωφορείων με τους οποίους μεγάλωσε και μετακινήθηκε μέσα στην πόλη η γενιά του ’60 και του ’70.

Δημοτικό – Λιμάνι –Πασαλιμάνι, ή Άγιος Βασίλειος – Αγία Σοφία. Η επετειακή εμφάνιση των θρυλικών αυτών λεωφορείων την Κυριακή στο κέντρο του Πειραιά ήρθε να σταθεί στη μέση, μετέωρη, μεταξύ δύο εποχών. Αυτής που έρχεται, έστω και καθυστερημένα, με τραμ και μετρό να συνδέουν τον Πειραιά με την παραλία, την Αθήνα και το αεροδρόμιο και στις στάσεις των λεωφορίων να βλέπει κανείς ήδη τις ηλεκτρονικές ενδείξεις με τον χρόνο άφιξης των λεωφορείων. Και από την άλλη την «προϊστορική» εποχή των συγκοινωνιών μέσα στην πόλη. Τα μικρά κίτρινα τρόλεϋ νασυνδέουν την Μυρτιδιώτισσα με την Καστέλλα και το κέντρο με εκείνες τις ασθενικές λάμπες να υποδύονται τα φώτα πορείας. Με το πράσινο να αναλαμβάνει τη σύνδεση με τον «έξω κόσμο».
Από του Βρυώνη μέσω Τζαβέλλα στην παλιά παραλιακή, μετά μέσω Θησέως προς Καλλιθέα και τελικά Αθήνα, Σύνταγμα. Εναλλακτικά το 20 ή το 21 μπορούσαν να σε κατεβάσουν στο λιμάνι και να πάρεις τον Ηλεκτρικό που πέρναγε από Ομόνοια, στην γραμμή που ακόμη υπάρχει, αλλά τότε θα πλήρωνες δύο εισιτήρια.

Από όλες αυτές τις διαδρομές πάντως, αναμφισβήτητα η πιο διαταξική πρέπει να ήταν εκείνη του 21. Συνέδεε δύο άγιους, Άγιο Βασίλειο και Αγία Σοφία, αλλά και δυο διαφορετικούς μικρόκοσμους μέσα στον Πειραιά. Το πιο αστικό Πειραιά του Α’ Διαμερίσματος με τον πιο εργατικό-λαϊκό Πειραιά του Ε΄Διαμερίσματος. Βέβαια οι μαθητές και της μιας και της άλλης γειτονιάς στα δύο άκρα του Δήμου Πειραιά, που μετακινούνταν με το 21, ελάχιστα σημασία έδιναν στις διαφορές αυτές. Ο χαβαλές ήταν διαταξικός και ο εισπράκτορας κοινός στόχος της πλάκας. Αφορμή και κείνη η στριγκή φωνή του με την οποία ενημέρωνε τον οδηγό για το πότε να ξεκινήσει μετά από κάθε στάση. «Σκαλάκια πλήρης, φύεεεε» Παροιμιώδης φράση, που σήμαινε στην ιδιόλεκτο των οδηγών και των εισπρακτόρων ότι το λεωφορείο είχε κόσμο μέχρι και στα σκαλιά, ήταν γεμάτο, οπότε δεν σταματούσε καν στην στάση αν κάποιος από τους επιβαίνοντες δεν το ζητούσε. Άλλωστε, λίγο πριν φτάσει το λεωφορείο στην επόμενη στάση, πάλι με την ίδια φωνή το προανήγγειλε ο εισπράκτορας. «Βρυώνη, θα κατέβει κανείς;» Κι αν δεν υπήρχε απάντηση πάλι το ίδιο «φύεεε» έστελνε μήνυμα στον οδηγό.
Πως ακούει κανείς σήμερα τα διάφορα ηχογραφημένα μηνύματα στο μετρό; Καμία σχέση!

Αναγνώστης Κέντρος

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Recent Posts Widget

ΝΙΚΑΙΑ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ