Ίσως το χειρότερο που μπορεί να κάνει κάποιος σε ένα νέο άνθρωπο είναι να τον πείσει ότι δεν υπάρχει ελπίδα...Η ελπίδα ίσως είναι μια ψευδαίσθηση....Αλλά έστω και αυτήν την ψευδαίσθηση την έχουμε ανάγκη, για να συνεχίζουμε.
Και δεν ξέρω τι είναι χειρότερο: να πιστεύει κάποιος ότι δεν έχει επιλογές, αλλά στην πραγματικότητα να έχει ή να μην έχει επιλογές στην πραγματικότητα, αλλά να πιστεύει ότι έχει;
Ποιο από τα δύο είναι χειρότερο; Ποιο από τα δύο σε τελματώνει περισσότερο;
Εμάς μας έπεισαν ότι δεν έχουμε επιλογές ή όντως δεν έχουμε;
Νιώθω πολλές φορές, όπως και όλοι μας φαντάζομαι, ότι είμαστε σε ένα τέλμα. Δεν υπάρχει διέξοδος, δεν υπάρχει φως.
Αλλά οφείλω στον εαυτό μου να πιστεύω ότι υπάρχει αυτή η διέξοδος, για να μπορώ να ανασαίνω καλύτερα και να μην πνίγομαι.
Και είτε υπάρχουν επιλογές στην πραγματικότητα είτε όχι, θέλω να συνεχίσω να πιστεύω ότι υπάρχουν. Ακόμα κι αν μου πει κάποιος ότι εθελοτυφλώ, θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα. Κι αν τελικά έχουμε για βάρκα μας την ελπίδα, αν είναι να βουλιάξει η βάρκα μας, ας βουλιάξει η ελπίδα μαζί της και όχι νωρίτερα...
Σκέψεις ενός νέου ανθρώπου απέναντι στην κρίση, το χρέος, το μνημόνιο, τα μαγαζιά που κλείνουν, τις απολύσεις, τη μαυρίλα, την κατάντια, τη μιζέρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου