Γεννημένος μέσα στην κατοχή, ο Ηλίας Λογοθέτης αφηγήθηκε στη Real τον τρόπο με τον οποίο τον θεώρησαν νεκρό και ήταν έτοιμοι να τον θάψουν!
"Δεν ξέρω εάν είναι κάτι που είδα εγώ με τα μάτια μου ή είναι μια ψευδαίσθηση εικόνας που σχηματίστηκε από τις αφηγήσεις της πρώτης μου ξαδέλφης, η οποία ήταν μάρτυρας του γεγονότος. Επί κατοχής, απέναντι από το σπίτι μας υπήρχε ένας φούρνος των Ιταλών που έφτιαχνε "μπανιότες" – κάτι μικρά στρογγυλά ψωμάκια. Μωράκι εγώ, δύο ετών, αρρώστησα από τύφο και όλοι βλέπανε ότι θα πέθαινα. Και λέει η ξαδέλφη ότι ήρθε και μου 'κανε μια ένεση ένας Ιταλός γιατρός την τελευταία στιγμή. Δεν αντέδρασα όμως και σίγουροι πλέον ότι με χάσανε με βάλανε στο φερετράκι. Και ώρες αργότερα, το... νεκρό αυτό πλάσμα, που του 'χανε ήδη κλείσει τα μάτια, είπε τη λέξη "νερό!". Και ξεσηκώθηκε ο κόσμος, το σπίτι και η γειτονιά ολόκληρη", δήλωσε στη συνέντευξη του ο ηθοποιός που από τότε έχει ιδιαίτερη σχέση με το νερό και τη θάλασσα.
Και συνεχίζει:
"Έκτοτε έχω έναν σεβασμό στο νερό και συμβουλεύομαι τη ροή του. Αφουγκράζομαι τη θάλασσα. Ακούω τα ποτάμια και τη μελωδία από τα κελαρύσματά τους. Την αλλαγή του ήχου τους όταν συναντάνε πέτρες. Οι ήχοι είναι ποίηση. Ο Μπρούνο Σουλτς, ένας εκπληκτικός συγγραφέας, λέει: ''Αγάπησα την ποίηση ακούγοντας το κούφιο τρίξιμο του τζίτζικα στο πατρικό μου και από το "αχ" της μάνας μου όταν έχασε τον άντρα της''. Δηλαδή, ποίηση είναι ένας τζίτζικας κι ένας αναστεναγμός".
Κάντε like το keratsinivoice στο facebook
Follow us στο twitter
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου