Στη λαμπερή αναρχία της Ελευσίνας Σάββατο βράδυ ξημερώνοντας Κυριακή

Βαγγέλης Δούτσιος

Στη λαμπερή αναρχία της Ελευσίνας Σάββατο βράδυ ξημερώνοντας Κυριακή , δίπλα από έναν αρχαίο σταθμό του πολιτισμού και της διαφορετικότητας που μέσα στο σκοτάδι έμοιαζε να φαντάζει όπως στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας που σε πηγαίνουν στην αρχαιότητα με έναν… μοντέρνο και σύγχρονο τρόπο … ένοιωθα πως πραγματικά μπορώ να ξεφύγω από την καθημερινότητα.

Δεν είχαν περάσει λίγα λεπτά και στο δρόμο που οδηγεί στο λιμάνι, πίσω από τα φωτισμένα Ελευσίνια αρχαία υπολείμματα είδα την ίδια εικόνα που αντικρίζω σε κάθε αρχαίο Ελληνικό τόπο , κι ακόμη , πιο παρακμιακό, πιο βρώμικο, πιο ηλεκτρισμένο. Ίσως να έκανα και λάθος, ήταν βράδυ και πολλές φορές οι σκιές φαντάζουν άσχημες ….. Το αλκοόλ με την έντονη μυρουδιά , η δυνατή μουσική , τα ουρλιαχτά , τα δυνατά γαυγίσματα των σκυλιών και οι ανθρώπινες φιγούρες ακίνητες στα παγκάκια και στο πεζοδρόμιο του πλακόστρωτου δρόμου … μαρτυρά την πραγματικότητα. Λένε …. ότι οι πρώτες εντυπώσεις μετράνε από αυτό που πρωτοβλέπεις … και εγώ σαν φιλοξενούμενος της πόλης αυτής ήθελα να δω λίγο τη ιστορία της μέσα στη νύχτα , ήξερα ότι η Ελευσίνα αποτελούσε μαζί με την Αθήνα, την Ολυμπία, τους Δελφούς και τη Δήλο τις 5 ιερές πόλεις της Αρχαίας Ελλάδος.

Περπάταγα χωρίς κανένα προσανατολισμό , τα (κλικ) της μηχανής μου μαρτυρούσαν τον σκοπό μου , την διάθεση μου , σε αντίθεση με αυτή του φύλακα (των αρχαίων) που νοιαζόταν να σιωπήσουν τα σκυλιά του πίσω από τα κάγκελα που μας χώριζαν. . Ο κύριος που καθόταν στη βαθουλωτή καρέκλα μπροστά από την ταβέρνα , με ρώτησε που πηγαίνω μονάχος .. και με συμβούλεψε να κρύψω τη φωτογραφική μου μηχανή. Ήμουν στον κεντρικότερο δρόμο προς το λιμάνι , ανάμεσα από παλιά χαμηλά κτίρια αλλά και σε (φτιαγμένα) μπαράκια , σουβλατζίδικα κ.α .

Τα ηχεία έπαιζαν στη διαπασών, , οι παρέες γελάγανε δυνατά , οι περισσότεροι κρατούσαν στο ένα χέρι το τσιγάρο και στο άλλο ένα μπουκάλι μπύρα . Η τσίκνα από τα σουβλάκια του δρόμου .. έντονη.

Στο τέλος του δρόμου βρέθηκα στα (Ρωμαϊκά λουτρά), αριστερά το εκκλησάκι του Μιχαήλ δεξιά η παραλία και ακόμη πριν τον ΤΙΤΑΝ του πρώτου τσιμεντοποιείου της πόλης , το Παλαιό δημοτικό ελαιουργείο, φωτισμένο με τις σιδερένιες πόρτες του ανοικτές , που σηματοδοτεί τη λήξη του θερινού σχολείου που οργάνωσε το Αττικό σχολείο αρχαίου δράματος, με μια συναυλία να προετοιμάζεται για την Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013 με τις Mazaher Ensemble, την Μαρία Φαραντούρη και την Μάρθα Φριντζήλα.

Είναι μια σκληρή πόλη, θορυβώδης και αναρχική, ίσως απ' τις καλύτερες πόλεις της αρχαιότητας , μια πόλη που κρύβει τους πόνους , τους καημούς όλων εκείνων των ναυτικών , των εργατών που μούλιασαν τα πνευμόνια τους από το τσιμέντο , τον αμίαντο , το μόλυβδο κ.α Αυτό το βράδυ χάθηκα στον κόλπο που τα Ελευσίνια μυστήρια , η γιορτή με τη μυστηριακή τελετή που γινόταν προς τιμήν της θεάς Δήμητρας και της Περσεφόνης. που έφτασαν στο απόγειο της ακμής τους κατά το χρυσό Αιώνα του Περικλή με φιλοξενούσε , με ξεναγούσε μυστηριακά !!

Αμέτρητες οι δεμένες βάρκες, χιλιάδες φώτα, φώτα κόκκινα και λευκά σε πυλώνες , μεγαλύτερα καράβια που φορτώνονταν και όλα αυτά .. απλώνονταν σε αυτό το κομμάτι της πόλης.

Η ζωή της πόλης δεν σταματά ακόμη και εδώ στην σκοτεινή πλευρά της .. οι παρέες φτάνουν μέχρι εδώ … συνομιλούν μεταξύ τους άλλοτε δυνατά και άλλοτε ψιθυριστά ..!!

Οι φωτογραφίες μου λιγοστές σε αυτό τον πολιτιστικό πλούτο !

Βαγγέλης Δούτσιος