21 Φεβ 2017

Πειραιάς:Βόλτα πρώτης προβολής

Αν κάτσει κανείς να μετρήσει όλους τους κινηματογράφους, Α’ προβολής, Β’ προβολής ή συνοικιακούς και θερινούς που είχε ο Πειραιάς τη δεκαετία του ’60 και του ’70, θα χάσει το λογαριασμό.


Αλλά και μόνο η αναφορά των κεντρικών κινηματογράφων Α’ προβολής του Πειραιά εντυπωσιάζει. Στο «Ζέα» και το «Σινεάκ», που μετά κόπων και βασάνων διατηρούνται ακόμη, θα πρέπει κανείς να προσθέσει το «Αττικόν» και το «Χάι-Λάιφ» στην πλατεία Κοραή και το «Τερψιθέα», στην πλατεία Τερψιθέας.

Και φυσικά τον μεγάλο κινηματογραφικό περίπατο στο Πασαλιμάνι. Ξεκινώντας από το «Απόλλων», εκεί που σήμερα υψώνεται ένα κτίριο γραφείων όπου στη συνέχεια για αρκετά χρόνια στεγαζόταν το γυμναστήριο «Αρένα», στρίβει κανείς αριστερά στη Γρηγορίου Λαμπράκη. Απέναντι από το «Αυγό» και το «Ρολόι», ανάμεσα στο μικρό πρώτο «χοτντογκάδικο» του Πειραιά το «Διάνα» και το ιστορικό καφενείο «Σπλέντιτ» με τα τεράστια παράθυρα και τα επίσης πολύ μεγάλα μπιλιάρδα και τα μαρμάρινα τραπεζάκια του, βρισκόταν η είσοδος του ομώνυμου κινηματογράφου. «Σπλέντιτ».
Χειμερινός Α’ προβολής και στην ταράτσα θερινός. Είναι εκεί που από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 μέχρι πολύ πρόσφατα στεγαζόταν το Carrefour Μαρινόπουλος, που αναμένεται να μετατραπεί σε ένα από τα υπερμάρκετ του ομίλου Σκλαβενίτη. (Άσχετο, αλλά ενδιαφέρον: Τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του σουπερ μάρκετ, σε ένα ενδιαφέρον μπαλκόνι στον 3ο ή 4ο όροφό του, λειτουργούσε ένα καφέ με εξαιρετική θέα στο Πασαλιμάνι, που ονομαζόταν τιμής ένεκεν προφανώς «Σπλέντιτ», αργότερα η σχετική πινακίδα που βρισκόταν κρεμασμένη ψηλά στην πρόσοψη κατέβηκε, αφού κι αυτός ο χώρος αλώθηκε από τα προϊόντα του σούπερ μάρκετ).

Προχωρώντας κι αφού περάσει κάποιος την Μπουμπουλίνας και αφήσει πίσω του το κτίριο που σήμερα βρίσκεται η Alpha Bank, όπου μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’70 υπήρχαν οι «Βερσαλλίες», άλλο ιστορικό καφενείο της περιοχής, σήμερα συναντά κανείς το κατάστημα Marks n’ Spencer. Είναι ακριβώς εκεί που βρισκόταν το «Καπιτόλ» με την εντυπωσιακή του είσοδο. Και δίπλα του ακριβώς, στο σημερινό Public, βρισκόταν η είσοδος του «Παλλάς», με τη μεγάλη αίθουσά του και τους εντυπωσιακούς κτισμένους εξώστες-θεωρεία του μπαίνοντας στο πίσω μέρος της πλατείας, ότι έπρεπε για να απομονωθούν στα σκοτεινά και προστατευμένα, ζευγαράκια της εποχής. Το εντυπωσιακό με το «Καπιτόλ» (που είχε κατά κανόνα τα πιο σοβαρά έργα) και το «Παλλάς» δεν ήταν μόνο ότι ήταν μεσοτοιχία, αλλά και και για κάποιον περίεργο πολεοδομικό λόγο, το «Παλλάς» λειτουργούσε ως θερινός κινηματογράφος στην ταράτσα του «Καπιτόλ». Και τα δύο κτίρια είναι ιδιοκτησίες του ΝΑΤ και μάλλον ήταν ο ίδιος επιχειρηματίας που εκμεταλλευόταν τους δύο χειμερινούς και τον θερινό κινηματογράφο. Αν προχωρούσες μέχρι τη Σωτήρος κι έστριβες αριστερά, στο δεξί σου χέρι, θα έβρισκες τον τελευταίο σταθμό της κινηματογραφικής βόλτας στο Πασαλιμάνι, το σινέ «Ολύμπιον».

Όλα τους λειτουργούσαν από το μεσημέρι και δεν ήταν λίγοι οι έφηβοι της δεκαετίας του ’70 που παρέβγαιναν μεταξύ τους για το ποιος είχε δει περισσότερες ταινίες την ίδια μέρα. 4-6 στο «Καπιτόλ» και 6-8 στο «Παλλάς», δυο ταινίες δηλαδή το ίδιο απόγευμα, ήταν ένα συνηθισμένο σκορ. Αν ρωτήσετε τον σημερινό Πρόεδρο Βιβλιοπωλών του Πειραιά, Νίκο Παρασκευόπουλο, θα σας πει ότι είχε ρεκόρ τριών ταινιών, 4-6, 6-8, 8-10, στο «Σπλέντιτ»,το «Καπιτόλ», το «Παλλάς» στη σειρά. Υπήρχαν κι άλλοι που καυχιόνταν ότι είχαν δει τέσσερεις ή και πέντε ταινίες την ίδια μέρα, στην ίδια διαδρομή, ξεκινώντας στις 2 από το «Απόλλων», συνεχίζοντας στο «Σπλέντιτ», περνώντας από «Καπιτόλ» και «Παλλάς» και βγαίνοντας στις 12 από το «Ολύμπιον». Θεωρητικά, θα μπορούσε να συμβεί.

Τη δεκαετία του ’70 οι τηλεοράσεις ήταν ασπρόμαυρες και δεν υπήρχε καν μια εφεύρεση που θα έσβηνε μέσα σε 15-20 χρόνια, όταν εμφανίστηκαν τα DVD. Δεν υπήρχαν δηλαδή τα Video, που με τη μαζική τους εμφάνιση στην αγορά μαζί με τις έγχρωμες τηλεοράσεις στις αρχές του ’80, άλλαξαν τις συνήθειες γενεών κι οδήγησαν σε μαρασμό έναν ολόκληρο κλάδο.
Ο ίδιος περίπατος υπάρχει ακόμη. Οι άνω των πενήντα Πειραιώτες τον κάνουν με μια νοσταλγία. Μόνο που από τα σινεμά της μνήμης τους μπορούν να δουν μπροστά τους φωτογραφίες και ώρες προβολής που να τους τραβούν στη σκοτεινή αίθουσα μόλις στη Σωτήρος, στο «Σινεάκ» και χαμηλά στη Χαριλάου Τρικούπη, στο «Ζέα». Στον κινηματογραφικό περίπατο στο Πασαλιμάνι, έχουν οριστικά πέσει τίτλοι τέλους.
portnet.gr



Δεν υπάρχουν σχόλια :

Recent Posts Widget

ΝΙΚΑΙΑ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ