ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΡΑΒΔΙ .... ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ!

Όταν ακούμε για μαγικό ραβδί, το μυαλό μας πάει στην καλή νεράιδα του παραμυθιού. Ωστόσο, ίσως υπάρχει και μια άλλη «νεράιδα» με μαγικό ραβδί:η τηλεόραση, που όμως είναι μια "νεράιδα" αμφισβητούμενη για το κατά πόσον είναι καλή. Η νεράιδα του παραμυθιού έχει το μαγικό ραβδί για να εκπληρώνει τις επιθυμίες μας, η τηλεόραση όμως τι κάνει με το μαγικό ραβδί της;

Η τηλεόραση είναι το πλέον διαδεδομένο μέσο ,το οποίο η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων χρησιμοποιεί για ενημέρωση και ψυχαγωγία. Με το «μαγικό ραβδί» της πολλές φορές επεμβαίνει και διαμορφώνει κατά το δοκούν γεγονότα, καταστάσεις ,αντιλήψεις και πρότυπα. Επομένως, ενώ νομίζουμε ότι με την τηλεόραση ενημερωνόμαστε και ψυχαγωγούμαστε καλύτερα, μήπως τελικά δεν είναι έτσι τα πράγματα; Στην πράξη πολλές φορές μας σερβίρονται κατά κάποιο τρόπο οι ειδήσεις, μας προβάλλονται συγκεκριμένα πρότυπα και μας γαλουχούν με κάποιες αντιλήψεις χωρίς να δίνεται ο απαραίτητος, ελεύθερος χώρος στον τηλεθεατή να αναπτύξει την προσωπική του γνώμη και αντίδραση απέναντι στην κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα.
Και φτάνουμε στο κρίσιμο ερώτημα:θεωρούμε την τηλεόραση φίλο, ενώ είναι εχθρός μας ή το αντίστροφο; Μάλλον αυτοί οι απόλυτοι χαρακτηρισμοί δεν χρησιμεύουν στην ουσία σε τίποτα. Πώς να πεις σε μια ηλικιωμένη που μένει μόνη της ότι η τηλεόραση είναι εχθρός της, όταν είναι η μοναδική της συντροφιά; Αλλά και πώς να πεις σε ένα κορίτσι ότι η τηλεόραση είναι φίλος της, όταν βομβαρδισμένη από πρότυπα γυναικών με ιδανικές αναλογίες καταλήγει να πάθει νευρική ανορεξία; Η τηλεόραση δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή, είναι ένα μέσον με πολύ μεγάλη δύναμη. Το θέμα είναι τελικά πώς θα χρησιμοποιηθεί αυτό το μέσον και πώς θα γίνει η διαχείριση της δύναμης του. Εκεί είναι όλο το παιχνίδι!
Το μαγικό ραβδί της η τηλεόραση θα πρέπει να το χρησιμοποιεί όπως η καλή νεράιδα του παραμυθιού, δηλαδή για να κάνει τη ζωή των ανθρώπων-τηλεθεατών καλύτερη στα μέτρα που μπορεί, πράγμα που σημαίνει να τους προσφέρει πλήρη και αμερόληπτη ενημέρωση και ποιοτική ψυχαγωγία αφήνοντας τους το περιθώριο να αναπτύσσουν την κρίση και την άποψη τους. Και κάπου εδώ μπαίνει και το κράτος, το οποίο αν θέλει να έχει τις αξιώσεις να θεωρείται κοινωνικό κράτος, θα πρέπει να λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση.
Λοιπόν και ας κλείσουμε με μια επιθυμία που θέλουμε να εκπληρώσει η τηλεόραση σαν καλή νεράιδα:να κάνει τα «μαγικά» της μόνο προς όφελος των τηλεθεατών!