Εύλογες απορίες ενός απλού πολίτη...

Θα ήθελα να μοιραστώ τις εύλογες έως και απλοϊκές ερωτήσεις και σκέψεις ενός απλού πολίτη, που βιώνει και συνάμα παρατηρεί τη σημερινή κατάσταση.

Έχουμε και λέμε:
Συνειδητοποιήσαμε πλέον μετά λύπης ότι λεφτά δεν υπάρχουν.

Φύγανε από την τσέπη του καθενός μας.

Έχουν φύγει και από το ταμείο του κράτους, γιατί ως γνωστόν το ταμείο είναι μείον.

Οικονομολόγος δεν είμαι, αλλά η απλή λογική δεν προστάζει ότι αφού τα λεφτά έφυγαν από εμάς, κάπου όμως πρέπει να πήγαν; Να εξαϋλώθηκαν αποκλείεται.

Οπότε, έτσι απλοϊκά θα το θέσω. Από την άλλη εμείς στριμωχνόμαστε και τραβάμε μεγάλα οικονομικά ζόρια, από την άλλη τα λεφτά πού στο καλό συγκεντρώνονται και ποιοι χαίρονται εις βάρος των κορόιδων, των αδύναμων, των χαζών και όπως αλλιώς μπορείς να μας πεις και ατομικά και ως κράτος;

Εμείς οι Έλληνες τι θέλαμε; Να καλοπερνάμε και να μην πολυζοριζόμαστε. Μεσογειακός λαός γαρ...

Πώς μπλέξαμε έτσι και έχουμε φάει τέτοιο στρίμωγμα;

Να μου πεις εμείς δεν έχουμε ευθύνες; Μόνο οι άλλοι φταίνε;

Φυσικά και έχουμε ευθύνες και ατομικά ο καθένας και συλλογικά και η πολιτική ηγεσία βεβαίως-βεβαίως.

Αλλά έχουμε αρχίσει να τιμωρούμαστε για τα καλά και δεν ξέρουμε και καλά-καλά ποιος μας τιμωρεί και πού θα οδηγήσει όλη αυτή η εξάρτηση από το ΔΝΤ, από την Μέρκελ, από τις τράπεζες, από τις αγορές και δεν συμμαζεύτεται.

Και τελικά το φιλοσοφικό ερώτημα παραμένει: Πού πήγαν τα λεφτά;