Τηλεόραση και Αθλητισμός. Μια σχέση στοργής ή μια σχέση μοιραία για τα επόμενα χρόνια;

H σχέση Τηλεόρασης-Αθλητισμού υπάρχει εδώ και περίπου 50 χρόνια σαν μια αγνή, αμοιβαία και αμφίδρομη σχέση. Ο αθλητισμός διαδίδεται μέσω της τηλεόρασης και γίνεται γνωστός στο ευρύ κοινό, ενώ η TV,  κερδίζει τηλεθεατές (και στη συνέχεια πολλά χρήματα) μέσω της προβολής αθλητικών γεγονότων.

Η τηλεόραση αυτό που θα έπρεπε να κάνει είναι:

• Να προβάλλει και να επιδοκιμάζει ενέργειες αθλητών που διακρίνονται για το ήθος τους, και να καταδικάζουν την όποια αντιαθλητική συμπεριφορά.
• Να μη δραματοποιεί και να μη τονίζει πράξεις βίας που ενισχύει το φανατισμό και μετατρέπει τους φιλάθλους σε τυφλούς οπαδού.

Μέσα στα χρόνια όμως και με την εξέλιξη της τεχνολογίας αλλά και με τις αλλαγές-εξελίξεις σε κοινωνικό αλλά και οικονομικό επίπεδο η σχέση διαταράσσεται και η τηλεόραση παίζει πρωταρχικό ρόλο στην εμπορευματοποίηση του αθλητισμού (διαφημίσεις - χορηγίες). Σε πρώτη μοίρα έρχεται ο οικονομικός ανταγωνισμός, οι αθλητές γίνονται ανταλλάξιμες αξίες και οι ομάδες κερδοσκοπικές επιχειρήσεις. Ο Αθλητισμός αντιμετωπίζεται, πλέον, από τα Μ.Μ.Ε, πιο πολύ σαν προϊόν παρά σαν κοινωνικό αγαθό ή φορέας κοινωνικοποίησης

Ο αθλητισμός και όσοι τον αποτελούν  (από αθλητές μέχρι παράγοντες) εξαρτάται όλο και περισσότερο  από την TV, αφού από κει προέρχονται οι περισσότεροι οικονομικοί πόροι που χρειάζεται ο αθλητισμός.

• Οικονομικοί οργανισμοί γίνονται χορηγοί αμύθητων ποσών σε κορυφαίες αθλητικές εκδηλώσεις, ενδιαφέρονται μόνο για το οικονομικό κέρδος και όχι για τον αθλητισμό.

• Ακόμα και οι μεγαλoπαράγoντες εξαγοράζουν αγώνες - συχνό το φαινόμενο των «στημένων» παιχνιδιών - για να κερδίσουν τίτλους και δόξα.

Αν δεν αποκατασταθούν οι ισορροπίες η σχέση κινδυνεύει να γίνει μοιραία για τον αθλητισμό. Είναι ευθύνη όλων μας να παραδώσουμε στα παιδιά μας την ιδέα και όχι το εμπόρευμα που λέγεται αθλητισμός...
Αρθρο του Χρήστου Σγαρδέλη