Shank 2 Review

Shank 2 Review

“Γατάκι Ράμπο!”


Εν έτι 1989 στην μικρή πόλη Oras, κοντά στις ακτές του Los Bellos, σε μια χώρα κάπου στη Λατινική Αμερική, υπάρχει ένα θεμελιωμένο από καλόγριες ορφανοτροφείο ονόματι “St. Catherine”.

Διοικούμενο εδώ και χρόνια από την μητρική φιγούρα της Elena Carlos, έχει δώσει στέγη στο παρελθόν στον δωδεκάχρονο Robert-Shank-Torres και στην Corina Carlos από τη στιγμή της γέννησής της.

H χώρα εδώ κι ένα χρόνο έχει μείνει ακέφαλη λόγω της δολοφονίας του Προέδρου Santos και ένας επίδοξος δικτάτορας, ο πρώην στρατιωτικός σύμβουλος του Προέδρου και αρχηγός του στρατού Magnus Deleon, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την κατάσταση προς όφελός του…

…έχει όμως ένα προβληματάκι: πάσχει από μια καρδιακή ασθένεια και δεν του μένει πολύς χρόνος ζωής.

Έτσι, με τη συμβολή και του προσωπικού του τρελο-γιατρού, ο Deleon αποφασίζει -όπως κάθε “κακός” που σέβεται τον εαυτό του – να τα κάνει όλα λίμπα…κι οι εξαφανίσεις ανθρώπων, πέρα απ’ το λαθρεμπόριο ναρκωτικών, ξεκινούν!

Όμως, ακριβώς επειδή σε κάθε game πρέπει να υπάρχει κι από μια αντίδραση, κάποιοι κάτοικοι με επικεφαλής την Corina σχηματίζουν μια ομάδα επαναστατών.

Ο macho ήρωάς μας καταφθάνει μετά από πολλά χρόνια στον τόπο του μόνο και μόνο για να δει τη γυναίκα που τον μεγάλωσε, την Elena, αλλά αμέσως αντιλαμβάνεται πως όλα πάνε στραβά…και συνεπικουρούμενος απ’ την “Resistance”, τι σκέφτεται;

Να αποκαταστήσει την τάξη και να αποδώσει δικαιοσύνη με το αλυσοπρίονό του!

Το Shank 2 είναι ένα κλασικό, αγνό και ανεγκέφαλο 2D side-scrolling beat ’em up (σιδηρόδρομος ε?) που μας έρχεται απ' τα παλιά: προχωράς και απλά κατακρεουργείς εχθρούς στο διάβα σου!

Και μπορεί η πιο πάνω εισαγωγή να σας φαντάζει…“μπόλικο πράμα” ως σενάριο ενός τέτοιου είδους game, όμως στην ουσία πολλά τα μαθαίνεις μέσα από διάφορα “intel boxes” που ανακαλύπτεις κατά τη διάρκεια του campaign (και όχι δεν έχω γράψει κάτι που να είναι “spoiler”). Το μεγάλο του “μείον” είναι βέβαια η διάρκεια της κυρίως ιστορίας που τελειώνει μέσα σε 2 άντε 3 ώρες το πολύ. Ίσως πάλι περαιτέρω τράβηγμα να καταντούσε βαρετό, αλλά το θεωρώ μειονέκτημα όπως και να ‘χει.

Απ’ την άλλη, το παιχνίδι σε κερδίζει αρχικά από τον τρόπο με τον οποίο σου συστήνεται:

«Γειά σου gamer! Είμαι ένα παιχνίδι ξύλου για να περάσεις ευχάριστα λίγες ώρες. Δεν είμαι βαρύγδουπο ή σοβαροφανές, έχω χιούμορ και λόγισέ με ως κόμιξ. Βάρα, ξεκοίλιασε και αποκεφάλισε - για να ξεδώσεις βρε αδερφέ - και απόλαυσε χωρίς προβληματισμούς και βαριές σκέψεις τη βόλτα σου!»

Σ’ όλα τα παραπάνω το Shank είναι αληθινό και δεν σε ξεγελάει.

Η οπτική του παρουσίαση είναι απόλυτα συμβατή με βάση αυτό που πρεσβεύει. Πανέμορφα “comic art style” γραφικά το ζωγραφίζουν απ’ την κορφή ως τα νύχια, με το αποτέλεσμα να σε μπάζει αμέσως στις νοητές σελίδες ενός μοντέρνου comic. Όμορφα backround, εφέ και χαρακτήρες που σε κάθε scroll της οθόνης είναι σαν να αλλάζεις κι από μια σελίδα.

Οι cut-scenes του στο ίδιο μοτίβο, με αξεπέραστες σκηνές mach-ίλας και επικά ξεδοντιάσματα καρχαριών (ναι, ναι, καλά διαβάσατε), κάνουν “Γιάννηδες Ράμπους” και “Σβαρτζενέγκες” να μοιάζουν παιδάκια του κατηχητικού!

Τα γραφικά του είναι και το δυνατό του χαρτί, μιας και ως είδος μιλάμε για έναν “genre παππού” κι όσο να ‘ναι η πρώτη εντύπωση μετράει.

Το ηχητικό του πλασάρισμα, παρότι μη ιδιαίτερο, κάνει τη δουλειά κινούμενο σε μοτίβα ηλεκτρικής κιθάρας αλλά και λάτιν/μεξικάνικων ακουσμάτων. Σε καμιά περίπτωση δεν ενοχλεί ούτε αποσυντονίζει, όπως και δεν μένει στ’ αυτί με το πάτημα του “quit”, αλλά μάλλον έχει δημιουργηθεί με σκοπό να ταιριάζει στο γενικότερο ύφος.

Το ίδιο ισχύει και για τα λιγοστά voice act όπως και για τους ήχους των όπλων, των εκρήξεων και γενικότερα των εφέ.

Για να μην δημιουργηθούν παρεξηγήσεις, δεν λέω πως το παιχνίδι είναι μια ηχητική μετριότητα. Αντιθέτως, το πρόσημό του γέρνει προς το “+”, απλώς δεν είναι δα και κάτι αξιομνημόνευτο.

Εκείνο που ίσως σας μείνει είναι το gameplay του! Μπορεί όπως προαναφέρθηκε να θεωρώ τα γραφικά ως το δυνατό του χαρτί όμως ο τρόπος που παίζεται το παιχνίδι είναι απολαυστικός.

Έχουμε στη διάθεσή μας ένα αρκετά ευρύ οπλοστάσιο (σε σχέση με το είδος και την υφή του game) που βοηθάει με τον τρόπο του στα χορταστικά ξεκοιλιάσματα: στιλέτα που μπορούμε να πετάξουμε, καραμπίνες, αλυσοπρίονα, μολότωφ, απλές βόμβες, magnum, machetes…μέχρι και ψόφια ψάρια!

Δεν μας δίνονται πάντως όλα απ’ το ξεκίνημα ούτε και όλα μαζί. Το παιχνίδι χωρίζεται σε κεφάλαια και πριν την έναρξη καθενός απ’ αυτά θα πρέπει να διαλέξουμε εξοπλισμό πριν μπούμε στην πίστα. Εδώ υπάρχει ένας σαφής περιορισμός μιας και μπορούμε να κουβαλάμε μόνο 3 extra είδη όπλων σε κάθε level με πολλά απ’ αυτά να ξεκλειδώνουν όμως ανάλογα το πόσο έχουμε προχωρήσει…στο ξεκίνημα της ιστορίας μας δίνονται μόνο τα βασικά.

Αυτό αποτελεί κι ένα μικρό μειονέκτημα μιας και για την ανεγκεφαλιά του θεωρώ πως δεν θα έπρεπε να υπάρχουν τέτοιου είδους περιορισμοί.

Απ’ την άλλη βέβαια υπάρχουν και πολλά κουτιά κι άλλα αντικείμενα που μπορούμε να σηκώσουμε και να εξφενδονίσουμε, ρόπαλα μπέηζμπολ που αφήνουν οι άτυχοι εχθροί μας, φλεγόμενοι πυρσοί και άλλα αντικείμενα που μας δίνεται η δυνατότητα να κουβαλήσουμε και να χρησιμοποιήσουμε αν το θελήσουμε…και ναι υπάρχουν και κάποιοι τρόποι ξεπαστρέματος που είναι έκπληξη!

Πάντως ίσως ο περιορισμός στα όπλα να μην θεωρηθεί και τόσο σοβαρό μειονέκτημα από κάποιους απ’ την άποψη του ό,τι μόλις μπείτε στη μάχη οι χορογραφίες της θα σας ξετρελάνουν!

Μπουνιές, κλωτσιές, στιλέτα, μαχαιριές…αδύνατες, χοντρές όλες καλές! (Shank-ριτοδιπλωμένος).

Το Shank 2 στον τρόπο που παλεύετε πραγματικά λάμπει! Υπάρχουν απλές επιθέσεις, πιο σύνθετες combo, συνδυασμός και των δύο, πετάγματα στον αέρα και πολλά άλλα που ρέουν ομαλά και χορταστικά τόσο που δεν θα βαρεθείτε να κάνετε αυτό το οποίο είναι και το παιχνίδι: να σκοτώνετε με πολλούς και διάφορους τρόπους κάποιον εχθρό μέχρι τον επόμενο. Όλα αυτά διαμέσω απίθανων χορογραφιών μάχης.

Η μεγάλη επιτυχία έγκειται στο γεγονός πως η απόκριση εντολής-εκτέλεσης είναι τόσο άμεση που χαίρεσαι να δημιουργείς combos. Σκύψε, απέφυγε, μαχαίρωσε, εκτέλεσε την counter-attack επίθεση (ναι και τέτοιες έχουμε) και συνέχισε στον επόμενο. Όλα γίνονται ομαλά και δεν θα σας εκνευρίσουν όπως σε ανάλογα games, κάτι πολύ βασικό σε σχέση και με την ταχύτητα και τον αριθμό εχθρών που σας την πέφτουν κατά κύματα όσο κυλούν τα levels και το ποσοστό εφίδρωσης ανεβαίνει!

Επίσης θετικό ως προς το gameplay το γεγονός πως δεν υπάρχουν ατελείωτα πατήματα κομβίων ώστε να εκτελεστεί ένα combo. Η πολυπλοκότητα πολλές φορές καταντάει μη εκτελέσιμη κι ευτυχώς οι developers την έχουν αφήσει απ’ έξω.

Ως προς τους εχθρούς και το AI μην περιμένετε πολλά (και δε νομίζω να περίμενε και κανείς, αν και υπάρχει αρκετή ποικιλία από δαύτους) ούτε ακόμα κι απ’ τα Big Bosses που σας αναμένουν στο τελείωμα κάθε επιπέδου. Οι απλοί κακοί μετά από κάποιο σημείο γίνονται παιχνίδια δοκιμής εκτελέσων, μερικοί πιο “μεγάλοι” (κυριολεκτικά μεγάλοι) ίσως σας θέσουν έναν κάποιο προβληματισμό και τα Bosses είναι σε ένα μεγάλο ποσοστό θέμα πατέντας.

Όπως παλιά που αντίστοιχα τα πάντα ήταν σχεδόν θέμα πατενταρίσματος κινήσεων και αποτύπωσης τους για να ξεπεράσουμε έναν μεγάλο κακό, έτσι κι εδώ το game μοιάζει με flashback στο παρελθόν. Όταν μάθετε τον τρόπο συμπεριφοράς του κάθε Boss μάλλον δεν θα ζοριστείτε και τόσο πολύ. Θα δώσω κι ένα μικρό respect ως προς τα Bosses γιατί οι τύποι είναι πραγματικά καρικατούρες του gaming.

Βέβαια το παιχνίδι δεν λογίζεται κι εύκολο, αλλά ούτε φοβερά δύσκολο. Κάποια health-bottles δε διάσπαρτα στις πίστες και τοποθετημένα λες και βρίσκονται εκεί που πρέπει κάθε φορά (καλό!) σίγουρα αποτελούν καλοδεχούμενη βοήθεια.

Αυτό όμως που θεωρώ αληθινά δύσκολο και εκνευριστικό είναι το multi!

Το game δυστυχώς δεν προσφέρει campaign co-op, αλλά το κάνει μέσω του online μέρους του. Το καλό για μένα είναι πως δεν θα πολεμήσετε εναντίων άλλων χρηστών. Μας προσφέρονται ως “Survival Mode” 3 συγκεκριμένες αρένες όπου σε συνεργασία με έναν άλλο χρήστη θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε εχθρούς κατά…τσουνάμι (όχι απλά κύματα), κάτι που πολύ γρήγορα κιόλας καταντά πανδύσκολο κι εκνευριστικό…

Κι αυτό είναι όλο κι όλο το multiplayer.

Το Shank 2 είναι ένα διασκεδαστικά ατόφιο game που δεν ήρθε για να τροποποιήσει τον τροχό και το δηλώνει κιόλας από μόνο του. Η Klei Entertainment ίσως ήθελε να αποτίσει κι έναν φόρο τιμής στα παλιά καλά και κλασικά beat ’em up που κάποιους από μας τους μεγάλωσαν. Έχει λίγα ψεγάδια σε σχέση με ό,τι υπηρετεί και για τα 10 ευρώ που απαιτούνται ως αγορά αξίζει να του ρίξετε μια ματιά. Ειδικά οι "plus" που το ‘χουν πλέον και τσαμπέ!

Γενικά, αν δεν υπάρχει κι άλλο πιο "βαρύ" game για παίξιμο και θέλετε να περάσετε ένα διωράκι διασκέδασης και δίχως προβληματισμούς επιλογών, τότε παίξτε το ανεπιφύλακτα! Θα σας διασκεδάσει στο έπακρο.

Παρουσίαση: 8

Βγαλμένο από σελίδες κόμιξ!

Γραφικά: 8

Με στυλ και κλασική παιδεία.

Ήχος: 7

Φροντίζει να μην μοιάζει παράταιρος, αλλά μέχρι εκεί.

Gameplay: 8

Χορταστικό ξεκοίλιασμα!

Lastability: 5

Πολύ μικρή διάρκεια campaign, γρήγορα βαρετό multi.

Γενικά: 7

Διασκέδαση δίχως φραγμούς!

By PS3World.gr