Όταν το χρήμα μπαίνει από την κεντρική πόρτα, η αξιοπρέπεια φεύγει από το παράθυρο

Από την εποχή που οι κοινωνίες μας μεταλλάχτηκαν από ανταλλακτικές σε συναλλακτικές και το χρήμα μπήκε στο κάδρο της ζωής μας... μετατρέψαμε τις κοινωνίες σε ζούγκλες. Το χρήμα είτε αυτό είχε τη μορφή νομισμάτων στα πρώτα του βήματα, είτε εξελίχθηκε στη σημερινή του μορφή, πάντα εξίταρε τους ανθρώπους, ενώ είχε και έχει τη «μαγική» δύναμη να μεταλλάσει τη συμπεριφορά μας στις διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Ειδικά στις μέρες μας, την εποχή της οικονομικής κρίσης, το χρήμα μετατρέπεται σε κύριο πρωταγωνιστή σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Χάνουμε τον εαυτό μας, χάνουμε τους φίλους και τους συνεργάτες και οδηγούμαστε στην απομόνωση. Πολύ περισσότερο κάποιοι που μέχρι χθες είχαν μια οικονομική επιφάνεια, σήμερα η κρίση τους οδηγεί στην παράκρουση. Αυτό που δεν έχουμε καταλάβει είναι ότι η κρίση είναι προσωρινή, ενώ οι συμπεριφορές μας απέναντι στους άλλους θα είναι διαχρονικές και κάποια στιγμή μπορεί να τις βρούμε μπροστά μας.
Η κρίση από οικονομική τείνει να μετατραπεί σε ηθική. Στο λαβύρινθο των προσωπικών μας οικονομικών προβλημάτων χάνουμε την ουσία της ζωής, χάνουμε τον άνθρωπο δίπλα μας. Γιατί πρώτα και πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι, δεν είμαστε ζώα, έχουμε την κοινή λογική που μας διαχωρίζει από το ζωικό βασίλειο. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε αυτή την αλλαγή στους εαυτούς μας.
Την αξιοπρέπεια και την περηφάνια μας τώρα είναι η ώρα να αναδείξουμε. Ας βρούμε τη δύναμη να δείξουμε το δρόμο και στο συνάνθρωπο μας που βρίσκεται σε αδιέξοδο. Η κοινωνία μας δεν αντέχει άλλη αντιπαλότητα, αλλά δεν αντέχει και ηγεμονικές συμπεριφορές.
Πάντα όμως θα υπάρχουν και αυτοί που πιστεύουν πως το χρήμα μπορεί να αλλάξει τον κόσμο όλο, να εξαγοράσει συνειδήσεις και να αποτελεί το μέτρο της αξιοσύνης των άλλων. Αυτούς οφείλουμε να τους απομονώσουμε, να τους γυρίσουμε την πλάτη και να προχωρήσουμε για μια καλύτερη κοινωνία, πιο ανθρώπινη χωρίς αυτούς.
Μας αξίζει μια κοινωνία όπου το μέτρο ποιότητας των ανθρώπων θα είναι οι αξίες, τα ιδανικά και το όραμα για το αύριο. Μας αξίζει μια κοινωνία όπου ο συνάνθρωπος, που σήμερα δοκιμάζεται, αξίζει τη συμπαράστασή μας γιατί στη ζωή ποτέ δεν ξέρεις αν αύριο εσύ θα είσαι στη δική του θέση.
Μηταλίδης Κίμων, Οικονομολόγος

http://tro-ma-ktiko.blogspot.com