Είναι δύσκολο να βρει κανείς λέξεις να αποτυπώσει ή να εκφράσει την
πραγματικότητα που υπάρχει γύρω από το γιαπί του Πύργου του Πειραιά, από
το Μέγαρο ΝΑΤ μέχρι και τις οδούς Γούναρη και Τσαμαδού.
Οι λέξεις, ΧΩΜΑΤΕΡΗ, ΒΟΘΡΟΣ, ΒΟΥΡΚΟΣ, ΧΑΒΟΥΖΑ φαίνονται να είναι
επιεικείς και να μην αντικατοπτρίζουν ούτε στο ελάχιστο την απαράδεκτη
κατάσταση που υπάρχει και είναι ΝΤΡΟΠΗ και ΑΙΣΧΟΣ για όλη την Ελλάδα,
όχι μόνο για τον Πειραιά.
Κατ’ αρχάς το δάπεδο του υπάρχει γύρω από τον πύργο και ήταν στρωμένο
από όμορφα πλακάκια, σαν και αυτά που βάζουμε στα σπίτια μας, τώρα δεν
υπάρχει σε μεγάλα διαστήματα ή υπάρχουν απομεινάρια σπασμένα που είναι
επικίνδυνα για τους πεζούς.
Οι ψευδοροφές είναι όλες καταστρεμμένες και κρέμονται από παντού σίδερα
και καλώδια.
Το πρώην κατάστημα ειδών κιγκαλερίας προς την εσωτερική μεριά της
αγοράς, στο οποίο είχαν στεγαστεί προσωρινά πέρσι τον Χειμώνα οι
άστεγοι, τώρα έχει καλυφθεί με αντιαισθητικές λαμαρίνες λες και είναι
εργοτάξιο ή επικίνδυνος τόπος.
Στη στοά που υπάρχει στο μέσον του πύργου και βλέπει τη θάλασσα, τρέχουν
νερά σε κάθε βροχή που λιμνάζουν και ταυτόχρονα υπάρχουν άστεγοι που
κοιμούνται, αποπατούν και ζουν μια δική τους ζωώδη και ανεπίτρεπτη
κατάσταση.
Οι ζαρντινιέρες και τα παρτέρια που υπάρχουν γύρω έχουν ξεραθεί και
λειτουργούν ως υπαίθρια – ελεύθερα αφοδευτήρια που κάνουν την περιοχή
απλησίαστη από τη δυσοσμία.
Στους ορόφους του πύργου και δη στον πρώτο και τον δεύτερο στεγάζονται
σύλλογοι και οργανισμοί που αναγκάζονται καθημερινά να υφίστανται τη
σκληρή δοκιμασία της συμβίωσης με όλη αυτή την κατάσταση της μπόχας, της
βρωμιάς, της δυστυχίας και της εγκατάλειψης.
Είναι ήρωες οι υπάλληλοι του ΚΕΠ, που λειτουργεί στο Ισόγειο, αφού
εξακολουθούν να δουλεύουν δίπλα σε τέτοιες καταστάσεις και δεν λαμβάνουν
μέτρα για την προστασία της υγείας τους.
Αυτή η περιοχή γύρω του πύργου αλλά και ο ίδιος ο πύργος στο ισόγειο,
είναι η βιτρίνα και το φιλέτο του Πειραιά και είναι αδιανόητο που δεν
αξιοποιείται και καθημερινά υποβαθμίζεται.
Αν εξαιρέσουμε το γωνιακό τμήμα του πύργου, που κακώς πουλήθηκε από τον
Αγραπίδη στο Παρακαταθηκών και Δανείων, το υπόλοιπο ανήκει στο Δήμο και
θα μπορούσε, χωρίς κόστος να δημοπρατηθεί και να δημιουργηθούν όμορφα
καφέ, μεζεδοπωλεία, καταστήματα τουριστικών ειδών και να γίνει ένα
υπέροχο μέρος ομορφιάς για όλους. Καθώς μάλιστα είναι και υπερυψωμένο
έχει μια απεριόριστη θέα σε όλο το Λιμάνι, κάτι που το κάνει προνομιακό
και ελκυστικό.
Γιάννης Κανατσέλης
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Follow us στο twitter
http://fonipeiraioton.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου