Οδοιπορικό στην Αιτωλοακαρνανία : Αναζητήσεις στη λίμνη Τριχωνίδα , (μέρος 5)

9 Ιουλ 2013

Οδοιπορικό στην Αιτωλοακαρνανία : Αναζητήσεις στη λίμνη Τριχωνίδα , (μέρος 5)

5ον μέρος…..

Το όμορφο οδοιπορικό συνεχίζεται με μια στάση στο Μεσολόγγι. Εδώ κάθε επισκέπτης αφήνεται στις ομορφιές του και στην ιστορία του.
Στο Μεσολόγγι υπάρχουν πολλά θέματα που ο επισκέπτης αν έχει σύμμαχο τον χρόνο μπορεί να τα γνωρίσει … !!

Ένα εξαιρετικά όμορφο κομμάτι της περιοχής αυτής είναι και η Τουρλίδα που στις αναζητήσεις μας δεν θα μπορούσαμε να την ξεχάσουμε , αλλά και να μην την φωτογραφίσουμε.!

Το όνομα Μεσολόγγι πρωτοαναφέρθηκε από έναν Βενετό, ο οποίος περιέγραφε την μάχη του Λεπάντο κοντά στη Ναύπακτο. Όμως άλλες πηγές αναφέρουν πως το όνομα Μεσολόγγι προέρχεται από την ένωση των δύο Ιταλικών λέξεων, ΜΕΖΖΟ / MESSO και LAGHI το οποίο σημαίνει «ένα μέρος εν μέσω λιμνών» ή «ένα μέρος που περιβάλλεται από λίμνες».

Στην πόλη του Μεσολογγίου βρίσκονται: η κατοικία της οικογένειας Τρικούπη, του ποιητή Παλαμά, η Βάλβειος βιβλιοθήκη ,η οποία αποτελεί και την δημόσια δημοτική βιβλιοθήκη της πόλης με σπάνια βιβλία και ντοκουμέντα, η γκαλερί σύγχρονης τέχνης των Χρήστου και Σοφίας Μοσχανδρέου με πλήθος έργων σημαντικών Ελλήνων δημιουργών.

Ο Άγιος Θωμάς στο Μεσολόγγι αποτελεί ακόμη ένα πολιτιστικό κομμάτι της περιοχής μαζί με το μοναστήρι του Αϊ–Συμιού. Το μοναστήρι βρίσκεται σε υψόμετρο 190 μ. ζωσμένο από πεύκα, κυπαρίσσια, ελιές, με θέα το Μεσολόγγι και τη λιμνοθάλασσά του. Ο δρόμος είναι γεμάτος στροφές, σκαρφαλώνει στην πλαγιά και φτάνει ως την αυλόπορτα του μοναστηριού.

Αφήνοντας πίσω μας το Μεσολόγγι, μετά την διασταύρωση για τον Άγιο Θωμά, στρίβουμε δεξιά για να βρεθούμε σε ένα ακόμη Ρωμαϊκό έργο, τις Ρωμαϊκές θέρμες, στην αρχαιολογική περιοχή της Αρχαίας Αλύκιρνας.

Η είσοδος του κτιρίου βρισκόταν στη βόρεια πλευρά του μέσου οίκου. Τα δάπεδα της δεξαμενής του κρύου λουτρού και του χώρου του μέσου οίκου είναι από μαρμάρινες πλάκες. Οι τοίχοι φέρουν εσωτερικά κόγχες και ίσως κάποιοι από αυτούς διακοσμούνταν με ψηφιδωτά. Οι στέγες σε όλους τους χώρους ήταν θολωτές.

Πρόκειται περί ρωμαϊκών λουτρών δημόσιου χαρακτήρα, με μέγιστο ύψος των τειχών επτά μέτρων. Οι θέρμες κτίστηκαν τον 2^ον αι. μ.Χ. και καταστράφηκαν από τον πολύ ισχυρό σεισμό του 551 μ.Χ.