Υπάρχουν κάποιες γειτονιές που, όσο κι αν περνάει ο χρόνος, παραμένουν αυθεντικές. Πάει να πει η πατίνα του χρόνου αντέχει. Στο «βουνό», που λέμε οι παλιοί Πειραιώτες τον Προφήτη Ηλία, μπορεί να μην υπάρχουν πλέον καθόλου τα δεδομένα μιας τοπογραφίας που ήθελαν ένα χωριό πάνω από την πόλη.
Ο μακαρίτης Γιάννης Μπανιάς μου είχε εξομολογηθεί σε συνέντευξη που μου παραχώρησε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στο Κανάλι-1, ότι ο κυνηγημένος, κατά τον Εμφύλιο, από την Πελοπόνησσο πατέρας του είχε βρει «άκρες» στην πλευρά του λόφου δυτικά, προς την πόλη και το λιμάνι. Μάλιστα, όταν η Ασφάλεια έψαχνε τον πατέρα του, εκείνος διέφευγε μέσω ενός δικτύου από αυλές και ταράτσες που συνέθετε το άναρχο εκείνο τοπίο. Και η γειτονιά ήταν οδός διαφυγής.
Από την άλλη μπάντα, στην Καστέλλα, «τα Κρητικά», φτωχά σπιτάκια Κρητικών που είχαν φτάσει ως την κορυφή του λόφου, έδωσαν εκτός από στέγη στη δεύτερη συμπαγή ομάδα (μετά τους Μανιάτες) προσφύγων που έφτιαξαν τον νέο Πειραιά, μιαν ακόμη νότα ενός πολυσύνθετου χώρου.
Ακόμη και τα χρόνια της πρώτης μεταπολεμικής οικονομικής ανάπτυξης ο Προφήτης Ηλίας δεν ήταν το ιδανικό για τους μεγαλοαστούς τοπίο. Συνόρευε με την Καστέλλα λίγο παρακάτω, προς το Τουρκολίμανο, αλλά τον στοίχειωναν οι ασπρόμαυρες εικόνες της Φίνος Φιλμ που έδειχναν στην κορυφή του πλινθόκτιστα ετοιμόροπα σπιτάκια με αμφιβόλου ηθικής ιδιοκτήτριες, πρωταγωνίστριες σε κινηματογραφικά έργα με αναφορά στην Τρούμπα της δεκαετίας του ’60, να απλώνουν τα ασπρόρουχά τους.
Ο Προφήτη Ηλίας, το «βουνό», ήταν και είναι μια ξεχωριστή περίπτωση. Στέκει σαν σκούφος πάνω από τον Πειραιά, περισκοπεί την πόλη, τον Σαρωνικό, τα δυτικά προάστεια και κρατάει το νήμα ενός Πειραιά που τραγουδήθηκε κι αντέχει. Έχει το μοναδικό δασάκι της κεντρικής πόλης, πολλές χασαποταβέρνες, το Βεάκειο και το λόγο να βλέπει αφ’ υψηλού κανείς μια πόλη στην οποία ζει. Θα ξανανέβω εκεί, για να δω που θα κατέβω...
Αναγνώστης Κέντρος
Ο μακαρίτης Γιάννης Μπανιάς μου είχε εξομολογηθεί σε συνέντευξη που μου παραχώρησε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στο Κανάλι-1, ότι ο κυνηγημένος, κατά τον Εμφύλιο, από την Πελοπόνησσο πατέρας του είχε βρει «άκρες» στην πλευρά του λόφου δυτικά, προς την πόλη και το λιμάνι. Μάλιστα, όταν η Ασφάλεια έψαχνε τον πατέρα του, εκείνος διέφευγε μέσω ενός δικτύου από αυλές και ταράτσες που συνέθετε το άναρχο εκείνο τοπίο. Και η γειτονιά ήταν οδός διαφυγής.
Από την άλλη μπάντα, στην Καστέλλα, «τα Κρητικά», φτωχά σπιτάκια Κρητικών που είχαν φτάσει ως την κορυφή του λόφου, έδωσαν εκτός από στέγη στη δεύτερη συμπαγή ομάδα (μετά τους Μανιάτες) προσφύγων που έφτιαξαν τον νέο Πειραιά, μιαν ακόμη νότα ενός πολυσύνθετου χώρου.
Ακόμη και τα χρόνια της πρώτης μεταπολεμικής οικονομικής ανάπτυξης ο Προφήτης Ηλίας δεν ήταν το ιδανικό για τους μεγαλοαστούς τοπίο. Συνόρευε με την Καστέλλα λίγο παρακάτω, προς το Τουρκολίμανο, αλλά τον στοίχειωναν οι ασπρόμαυρες εικόνες της Φίνος Φιλμ που έδειχναν στην κορυφή του πλινθόκτιστα ετοιμόροπα σπιτάκια με αμφιβόλου ηθικής ιδιοκτήτριες, πρωταγωνίστριες σε κινηματογραφικά έργα με αναφορά στην Τρούμπα της δεκαετίας του ’60, να απλώνουν τα ασπρόρουχά τους.
Ο Προφήτη Ηλίας, το «βουνό», ήταν και είναι μια ξεχωριστή περίπτωση. Στέκει σαν σκούφος πάνω από τον Πειραιά, περισκοπεί την πόλη, τον Σαρωνικό, τα δυτικά προάστεια και κρατάει το νήμα ενός Πειραιά που τραγουδήθηκε κι αντέχει. Έχει το μοναδικό δασάκι της κεντρικής πόλης, πολλές χασαποταβέρνες, το Βεάκειο και το λόγο να βλέπει αφ’ υψηλού κανείς μια πόλη στην οποία ζει. Θα ξανανέβω εκεί, για να δω που θα κατέβω...
Αναγνώστης Κέντρος
Στείλτε μας τη φωτογραφία , το video ή το μήνυμα σου για να καταγγείλεις και να δείξεις αυτό που θέλεις. Όλοι μαζί μπορούμε να έχουμε το Κερατσίνι που θέλουμε!
Επικοινωνία με το KERATSINIVOICE:
Email: keratsinivoice@gmail.com
Email: keratsinivoice@gmail.com
Κάντε like το keratsinivoice στο facebook
Follow us στο twitter
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου