Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Στις 28 Δεκέµβρη του 2008, στις τρεις τα χαράµατα, ο µεγαλύτερος φόβος µου έγινε πραγµατικότητα: κατά το κοινώς λεγόµενον, τρελάθηκα.
Το µυαλό µου –ο κόσµος µου– γκρεµίστηκε και τη θέση του πήρε µια παντοδύναµη ψύχωση, που σαν παράσιτο µε ξενιστή τον ίδιο µου τον εαυτό τρεφόταν και θέριευε µε τις παρανοϊκές ιδέες που γεννούσε ασταµάτητα: ήµουν ο νεός Δαλάι Λάµα, ο Φύλακας στη σίκαλη, πληρωµένοι δολοφόνοι παραµονεύαν στο κατόπι µου.
Σ’ αυτό µου το παραλήρηµα, ολοζώντανο ακόµα στη µνήµη µου, στη σύντοµη νοσηλεία µου και στην κατοπινή, θανατερή µου κατάθλιψη παρέσυρα κι οδήγησα στην απόγνωση όλους τους ανθρώπους της καρδιάς µου, που µ’ έβλεπαν άξαφνα κατακερµατισµένο από µιαν ανεξέλεγκτη ψυχική ασθένεια.
Ο ζοφερός Δεκέµβρης του ’08 στη µουδιασµένη Αθήνα.
Το ιερό κόκκινο χρώµα. Κι η αυτόχειρας µάνα µου, που χρόνια µετά επιστρέφει από τον Άδη.
Στο βιβλίο αυτό έγραψα όλα όσα θυµάµαι, χωρίς ν’ αλλάξω τίποτα και µην κρατώντας τίποτα κρυφό. Γιατί χάρη σ’ αυτές τις αδιανόητες µέρες κατάφερα, µες στα συντρίµµια του µυαλού µου, να βρω έναν νέο εαυτό και τον δύσκολο δρόµο που οδηγεί στην ψυχική γαλήνη.
Κι ενώ η ιστορία µου µοιάζει µοναδική, το τέρας της ψυχικής αρρώστιας και του φόβου που σκορπάει είναι κοινό για όλους µας, όπως και το θηρίο της αγάπης και της κάθε ανθρώπινης δύναµης.
Γιατί η ψυχή µας δεν είναι φτιαγµένη ν’ αρκείται στη δυστυχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου