Στην πιο δύσκολη ημέρα του 2011 για την Αθήνα, η χθεσινή παρουσίαση των τελικών αρχιτεκτονικών σχεδίων του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος αποδείχθηκε ένα ισχυρό αντίβαρο ελπίδας και αισιοδοξίας. Πολλές γενιές Αθηναίων δεν έχουν ζήσει ποτέ αυτό που επιχειρείται στον παλιό Ιππόδρομο και παρακολουθήσαμε στη διάρκεια δύο
αποκαλυπτικών ομιλιών του αρχιτέκτονα Ρέντσο Πιάνο. Το μεσημέρι μπροστά σε δημοσιογράφους στην έδρα του Ιδρύματος, που χρηματοδοτεί με 566 εκατομμύρια ευρώ την αρχιτεκτονική μελέτη και την κατασκευή ενός πάρκου 170 στρεμμάτων με τις νέες εγκαταστάσεις της Εθνικής Βιβλιοθήκης και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Και λίγο αργότερα, την ώρα του ηλιοβασιλέματος, επί τόπου, στο μελλοντικό εργοτάξιο, παρουσία χιλιάδων πολιτών που αψήφησαν τα εμπόδια στις μετακινήσεις για να παρακολουθήσουν τα επόμενα βήματα τής πιο σημαντικής αστικής ανάπλασης που έχει δει η Αθήνα εδώ και δεκαετίες.
Ο Ρέντσο Πιάνο επιβεβαίωσε τις άριστες εντυπώσεις της πρώτης δημόσιας παρουσίας του στην Αθήνα, το 2009. Χαμογελαστός, ευγενής, ζεστός και προσηνής, έδωσε τις βασικές αρχές της
παρέμβασης μιλώντας με πάθος για το Κέντρο Πολιτισμού ως τόπο ανακάλυψης και εξερεύνησης. «Δεν επιδεικνύουμε τη δύναμη, τον πλούτο απλά θέλουμε να αναδείξουμε το γεγονός ότι το κτίριο πρέπει να αναπνέει, να αναπνέει στον ρυθμό του τόπου, ειδικά όταν βρίσκεσαι στις συνθήκες της Αθήνας με την αύρα, τον άνεμο, την ενέργεια και τον ήλιο». Ο Ρέντσο Πιάνο επέμεινε στο γεγονός ότι δεν μιλάμε για ένα κτίριο, αλλά για ένα πάρκο, συντονισμένο με το τοπίο, τη Φύση και την Ιστορία του κόσμου: από τη μια πλευρά η απεραντοσύνη της θάλασσας και από την άλλη η πόλη και η καθηλωτική παρουσία της Ακρόπολης, έστω και από απόσταση.
«Η ιδέα ήταν να πάρουμε τη γη και να την ανυψώσουμε, δημιουργώντας αυτήν την ανηφορική πλαγιά. Κάτω από αυτή την κλίση της γης αρχίζεις να σμιλεύεις και δημιουργείς όλους τους χώρους που χρειάζεσαι». Δηλαδή, τα δύο κτίρια της Εθνικής Βιβλιοθήκης και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που ενώνονται σε μια ενιαία δομή με γυάλινη πρόσοψη, ενώ ανάμεσά τους παρεμβάλλεται η «Αγορά», ένας υπαίθριος χώρος συνάντησης των επισκεπτών, που αποτελεί παράλληλα κοινή πύλη εισόδου προς τη Βιβλιοθήκη και τη Λυρική Σκηνή. «Οταν ανηφορίζεις το πάρκο, η κλίση είναι μόλις 5%, και στο τέλος αυτού του σύντομου ταξιδιού βρίσκεσαι σε ένα ύψος 30 μέτρων. Από εκείνο το σημείο έχεις την αίσθηση ότι το κτίριο αιωρείται».
Οι εργασίες θα αρχίσουν στο τέλος του χρόνου και θα απασχολήσουν από 1.500 έως 2.400 εργαζόμενους ετησίως μέχρι το 2015 που προβλέπεται να ολοκληρωθεί το πάρκο. Οσο για τη δύσκολη συγκυρία τόσο ο πρόεδρος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Ανδρέας Δρακόπουλος, όσο και ο Ρέντσο Πιάνο συμφώνησαν ότι σήμερα η Ελλάδα έχει ανάγκη ακόμα περισσότερο από έργα και χειρονομίες αυτής της κλίμακας. Ποιος να διαφωνήσει!
http://entaxy-hellas.blogspot.com
αποκαλυπτικών ομιλιών του αρχιτέκτονα Ρέντσο Πιάνο. Το μεσημέρι μπροστά σε δημοσιογράφους στην έδρα του Ιδρύματος, που χρηματοδοτεί με 566 εκατομμύρια ευρώ την αρχιτεκτονική μελέτη και την κατασκευή ενός πάρκου 170 στρεμμάτων με τις νέες εγκαταστάσεις της Εθνικής Βιβλιοθήκης και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Και λίγο αργότερα, την ώρα του ηλιοβασιλέματος, επί τόπου, στο μελλοντικό εργοτάξιο, παρουσία χιλιάδων πολιτών που αψήφησαν τα εμπόδια στις μετακινήσεις για να παρακολουθήσουν τα επόμενα βήματα τής πιο σημαντικής αστικής ανάπλασης που έχει δει η Αθήνα εδώ και δεκαετίες.
Ο Ρέντσο Πιάνο επιβεβαίωσε τις άριστες εντυπώσεις της πρώτης δημόσιας παρουσίας του στην Αθήνα, το 2009. Χαμογελαστός, ευγενής, ζεστός και προσηνής, έδωσε τις βασικές αρχές της
παρέμβασης μιλώντας με πάθος για το Κέντρο Πολιτισμού ως τόπο ανακάλυψης και εξερεύνησης. «Δεν επιδεικνύουμε τη δύναμη, τον πλούτο απλά θέλουμε να αναδείξουμε το γεγονός ότι το κτίριο πρέπει να αναπνέει, να αναπνέει στον ρυθμό του τόπου, ειδικά όταν βρίσκεσαι στις συνθήκες της Αθήνας με την αύρα, τον άνεμο, την ενέργεια και τον ήλιο». Ο Ρέντσο Πιάνο επέμεινε στο γεγονός ότι δεν μιλάμε για ένα κτίριο, αλλά για ένα πάρκο, συντονισμένο με το τοπίο, τη Φύση και την Ιστορία του κόσμου: από τη μια πλευρά η απεραντοσύνη της θάλασσας και από την άλλη η πόλη και η καθηλωτική παρουσία της Ακρόπολης, έστω και από απόσταση.
«Η ιδέα ήταν να πάρουμε τη γη και να την ανυψώσουμε, δημιουργώντας αυτήν την ανηφορική πλαγιά. Κάτω από αυτή την κλίση της γης αρχίζεις να σμιλεύεις και δημιουργείς όλους τους χώρους που χρειάζεσαι». Δηλαδή, τα δύο κτίρια της Εθνικής Βιβλιοθήκης και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που ενώνονται σε μια ενιαία δομή με γυάλινη πρόσοψη, ενώ ανάμεσά τους παρεμβάλλεται η «Αγορά», ένας υπαίθριος χώρος συνάντησης των επισκεπτών, που αποτελεί παράλληλα κοινή πύλη εισόδου προς τη Βιβλιοθήκη και τη Λυρική Σκηνή. «Οταν ανηφορίζεις το πάρκο, η κλίση είναι μόλις 5%, και στο τέλος αυτού του σύντομου ταξιδιού βρίσκεσαι σε ένα ύψος 30 μέτρων. Από εκείνο το σημείο έχεις την αίσθηση ότι το κτίριο αιωρείται».
Οι εργασίες θα αρχίσουν στο τέλος του χρόνου και θα απασχολήσουν από 1.500 έως 2.400 εργαζόμενους ετησίως μέχρι το 2015 που προβλέπεται να ολοκληρωθεί το πάρκο. Οσο για τη δύσκολη συγκυρία τόσο ο πρόεδρος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Ανδρέας Δρακόπουλος, όσο και ο Ρέντσο Πιάνο συμφώνησαν ότι σήμερα η Ελλάδα έχει ανάγκη ακόμα περισσότερο από έργα και χειρονομίες αυτής της κλίμακας. Ποιος να διαφωνήσει!
http://entaxy-hellas.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου