Την πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε, τη Νίκαια, επέλεξε ο Νίκος Μουρατίδης για να κάνει την παρουσίαση του τελευταίου του βιβλίου «1972, το τελευταίο καλοκαίρι»,
την Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012 στις 7 το απόγευμα στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημαρχείου (Π. Τσαλδάρη 10, Νίκαια).Θα μιλήσουν οι Κατερίνα Γκαγκάκη, διευθύντρια επικοινωνίας του ομίλου Antenna και Νανά Παλαιτσάκη δημοσιογράφος.
Αποσπάσματα θα διαβάσει η ηθοποιός Βαλέρια Χριστοδουλίδου. Τραγούδι από τον Διονύση Σχοινά.
Συχνά μνημονεύεται η φράση του Νίτσε «Ότι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς», εδώ όμως ισχύει το ότι δεν μας σκοτώνει μπορεί και να μας κάνει να σπάσουμε.
«Πήγα στην ντουλάπα μου και έβγαλα δύο μεγάλα κουτιά. Τα ακούμπησα πάνω στο κρεβάτι και τα άνοιξα. Το περιεχόμενο τους ενώ έπρεπε να το είχα πετάξει, ήταν ακόμα εδώ για ώρα ανάγκης. Όπως τώρα. Για να μου φέρει το παρελθόν που ήθελα να ξεχάσω, κατάμουτρα. Να το δω σαν θηρίο μπροστά μου και επί τέλους να μην τρομάξω. Να το αντιμετωπίσω και να το νικήσω. Αμ δε. Με χέρι που έτρεμε άρχισα να χαζεύω επιστολές, σημειώματα, μπιχλιμπίδια, σταυρουδάκια από κάποιες βαφτίσεις και μερικές φωτογραφίες δεμένες με μια μπορντό κορδέλα.
Άρχισα να τις κοιτάζω μέχρι που είδα αυτήν που έψαχνα. Εμένα και τον Νικόλα στα δεκαοχτώ μας να χορεύουμε, σ’ εκείνο το πάρτι που είχε κάνει η αδελφή μου. Πριν προλάβουν να με ξαναπιάσουν τα κλάματα την πέταξα μέσα στο κουτί και έκλεισα το καπάκι. Το παρελθόν ήταν εκεί μέσα και ήταν ακόμα άγριο. Οι Σπέτσες ήταν ο τόπος που μου συνέβη το μεγαλύτερο πλήγμα της ζωής μου και δεν ήθελα όχι να τις αντιμετωπίσω αλλά ούτε να ξανακούσω γι’ αυτές».
Ένας ανεκπλήρωτος εφηβικός μεγάλος έρωτας ξαναζωντανεύει 40 χρόνια μετά. ‘Ένα ερωτικό μυθιστόρημα στο οποίο πρωταγωνιστούν η Ιωάννα, ο σύζυγος της ο Κώστας, ο εφηβικός της έρωτας ο Νικόλας, η κόρη της Κλειώ και ο γιός του Νικόλα ο Στέφανος.
Σύγχρονη πλοκή σε Αθήνα, Βρυξέλες, Λονδίνο και Σπέτσες αλλά και συναρπαστικά flash back από τα χρόνια της χούντας, της μεταπολίτευσης και γενικά της δεκαετίας του ’70.
Αφιερωμένο στον πρώτο μας εφηβικό έρωτα, στις πρώτες μας απογοητεύσεις και στις πρώτες μας εφηβικές μελαγχολίες.
«Πήγα στην ντουλάπα μου και έβγαλα δύο μεγάλα κουτιά. Τα ακούμπησα πάνω στο κρεβάτι και τα άνοιξα. Το περιεχόμενο τους ενώ έπρεπε να το είχα πετάξει, ήταν ακόμα εδώ για ώρα ανάγκης. Όπως τώρα. Για να μου φέρει το παρελθόν που ήθελα να ξεχάσω, κατάμουτρα. Να το δω σαν θηρίο μπροστά μου και επί τέλους να μην τρομάξω. Να το αντιμετωπίσω και να το νικήσω. Αμ δε. Με χέρι που έτρεμε άρχισα να χαζεύω επιστολές, σημειώματα, μπιχλιμπίδια, σταυρουδάκια από κάποιες βαφτίσεις και μερικές φωτογραφίες δεμένες με μια μπορντό κορδέλα.
Άρχισα να τις κοιτάζω μέχρι που είδα αυτήν που έψαχνα. Εμένα και τον Νικόλα στα δεκαοχτώ μας να χορεύουμε, σ’ εκείνο το πάρτι που είχε κάνει η αδελφή μου. Πριν προλάβουν να με ξαναπιάσουν τα κλάματα την πέταξα μέσα στο κουτί και έκλεισα το καπάκι. Το παρελθόν ήταν εκεί μέσα και ήταν ακόμα άγριο. Οι Σπέτσες ήταν ο τόπος που μου συνέβη το μεγαλύτερο πλήγμα της ζωής μου και δεν ήθελα όχι να τις αντιμετωπίσω αλλά ούτε να ξανακούσω γι’ αυτές».
Ένας ανεκπλήρωτος εφηβικός μεγάλος έρωτας ξαναζωντανεύει 40 χρόνια μετά. ‘Ένα ερωτικό μυθιστόρημα στο οποίο πρωταγωνιστούν η Ιωάννα, ο σύζυγος της ο Κώστας, ο εφηβικός της έρωτας ο Νικόλας, η κόρη της Κλειώ και ο γιός του Νικόλα ο Στέφανος.
Σύγχρονη πλοκή σε Αθήνα, Βρυξέλες, Λονδίνο και Σπέτσες αλλά και συναρπαστικά flash back από τα χρόνια της χούντας, της μεταπολίτευσης και γενικά της δεκαετίας του ’70.
Αφιερωμένο στον πρώτο μας εφηβικό έρωτα, στις πρώτες μας απογοητεύσεις και στις πρώτες μας εφηβικές μελαγχολίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου