Οδοιπορικό στην Αιτωλοακαρνανία : Αναζητήσεις στη λίμνη Τριχωνίδα , (μέρος 4)

5 Ιουλ 2013

Οδοιπορικό στην Αιτωλοακαρνανία : Αναζητήσεις στη λίμνη Τριχωνίδα , (μέρος 4)

4ον μέρος…..
Αναζητήσεις στα ανατολικά…. Ξεκινώντας με τα χρώματα της ανατολής για αυτή την διαδρομή των 168 χλμ. μετά την Παραβόλα στρίβουμε αριστερά για Νερομάνα και Καλλιθέα

Ακολουθώντας τον επαρχιακό δρόμο που οδηγεί στη Νερομάνα με τα τρεχούμενα νερά και την αρχαία Ακρόπολη του Φιστύου, μέσα στην οποία σώζεται και το μοναστήρι των Αγίων Αποστόλων.

Η ανάβαση είναι υπέροχη, το τοπίο αλλάζει συνέχεια, με την λίμνη της Τριχωνίδας στα δεξιά να είναι το ομορφότερο θέμα…

Μετά από την Νερομάνα φτάνουμε στην Καλλιθέα. Όπως φανερώνει και τ’ όνομά της έχει εξαιρετική θέα στη λίμνη αλλά και στην γύρω περιοχή. Ο Ναός στην Καλλιθέα φέρει υπέροχες τοιχογραφίες του 15^ου αιώνα. Από την Καλλιθέα ο δρόμος συνεχίζει για τον Προυσό, εμείς στρίβουμε δεξιά για τον Ταξιάρχη. Εκεί υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί βόρεια στο χωριό Δρυμώνας σε υψόμετρο 900 μέτρα.

Η σύντομη διαδρομή προς τον Δρυμώνα είναι υπέροχη. H ονομασία του Δρυμώνα παλαιότερα ήταν Μπερίκος και προερχόταν από τα πολλά μπερικέτια, γεωργικά εισοδήματα που παρήγαγε ο τόπος . Ο Δρυμώνας έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επανάσταση του 1821 , έγινε όμως και λόγος συγκρούσεων την εποχή του εμφυλίου πολέμου 1946 - 1949. Εδώ βρίσκουμε και το Λαογραφικό μουσείο του , με αρκετά ενδιαφέροντα εκθέματα.

Μετά τον Ταξιάρχη βρισκόμαστε στο Μέγα Δένδρο, (3) χλμ. πριν από το Θέρμο, στη γενέτειρα του Κοσμά του Αιτωλού και του διδάσκαλου Ευγένιου Γιαννούλη . Ξέρουμε πως ο Πάτερ Κοσμάς ο Αιτωλός κήρυξε σε μια δύσκολη εποχή όπου ο χριστιανικός λαός βρισκόταν σε φανερή ηθική κατάπτωση και αμάθεια. Ζούσε, καταπιεσμένος ανάμεσα στην καταπίεση των Τούρκων και την οικονομική εκμετάλλευση των Εβραίων.

Το Θέρμο, δημιουργήθηκε ,το 1832 με διάταγμα του Όθωνα . Οι πρώτοι κάτοικοι πήγαν εκεί από τους παλαιότερους γειτονικούς συνοικισμούς , τον Ταξιάρχη και τον Μεγαδένδρο και έφτιαξαν το νέο Θέρμο , το συγκοινωνιακό , διοικητικό , εμπορικό , και πολιτιστικό κέντρο των χωριών της ορεινής Τριχωνίδας και της Ναυπακτίας που το οδοιπορικό μας θα αναζητήσει στο πανέμορφο αυτό οροπέδιο και στους ορεινούς του όγκους τις ξεχωριστές ομορφιές .. Μετά το Θέρμο, η διαδρομή μας συνεχίζεται μέσα από ένα εξαιρετικά πανέμορφο τοπίο , από την σιδερένια γέφυρα Μπανιά, που συνδέει τη Ναύπακτο με το Θέρμο φτάσουμε στην Ναύπακτο.

Ο ποταμός Εύηνος ή Φίδαρης, έρχεται από τις δυτικές πλευρές των Βαρδουσίων και ακολουθώντας δυτική πορεία χωρίζει τα βορειότερα Ναυπακτιώτικα χωριά από την λοιπή Ναυπακτία.

Στην συνέχεια ακολουθεί νότια πορεία κι εκεί κατά την Καλλονή παίρνει δυτική πορεία κι έτσι πότε νοτιοδυτικά και πότε νότια φτάνει στην θάλασσα, στον Πατραϊκό κόλπο ανάμεσα στο Ευηνοχώρι και τον Γαλατά.

Η ιστορία της Ναυπάκτου ξεκινά, επίσημα, το 1104 π.Χ., όταν οι Δωριείς καταφθάνουν στη Ναύπακτο και αρχίζουν να κατασκευάζουν πλοία, για να περάσουν στην Πελοπόννησο.

Χάρη στη γεωγραφική της θέση η Ναύπακτος έλεγχε την είσοδο του Κορινθιακού κόλπου και βρισκόταν πάντα στο επίκεντρο της προσοχής των δυνατών εκείνης της εποχής. Για τον λόγο αυτό, το 454 π.Χ., οι Αθηναίοι, με αρχηγό τον ναύαρχο Τολμίδη, καταλαμβάνουν τη Ναύπακτο και εγκαθιστούν στην Ναύπακτο, τους συμμάχους τους Μεσσήνιους, που είχαν εκδιωχθεί από τους Σπαρτιάτες

Λέγεται ότι πήρε το όνομά της απ' τη λέξη ναυς και πήγνυμι, που σημαίνει κατασκευή πλοίων οπότε και το «Ναύπακτος» έμεινε κληρονομιά. Η πόλη αρχικά ανήκε στους Εσπέριους Λοκρούς.

Η Ναύπακτος, με το πλούσιο παρελθόν της, διδάσκει και σήμερα τιμώντας αυτό το παρελθόν της, πραγματοποιεί κάθε χρόνο πολλές εκδηλώσεις, για να κρατήσει ζωντανή στη μνήμη των πολιτών της την ιστορία και τον πολιτισμό της.

Η διαδρομή μας συνεχίζεται δυτικά πια και αφήνοντας πίσω μας τον ορεινό όγκο της Παλιοβούνας , την γέφυρα Χαρίλαου Τρικούπη και το κάστρο Αντιρρίου ή (Καστέλι της Ρούμελης).

Το κάστρο του Αντιρρίου υπήρξε κατά την αρχαία εποχή που στα θεμέλια του ανοικοδομήθηκε το σημερινό κάστρο το 1499, από τον Οθωμανό κατακτητή της περιοχής Σουλτάνο Βαγιαζίτ Β.΄ Ταυτόχρονα κατασκευάστηκε και το κάστρο του Ρίου. Τα δυο αυτά κάστρα φύλασσαν τη στρατηγική θέση διέλευσης θαλάσσιων και στεριανών περασμάτων. Η μεγάλη του στρατηγική σημασία φαίνεται και στο γεγονός ότι οι Οθωμανοί το κρατούσαν πάση θυσία κατά την περίοδο της εθνοεξέργησης του 1821.

Ο οικισμός τότε του Αντιρρίου δεν υπήρχε. Το Κάστρο ονομαζόταν Καστέλι της Ρούμελης. Μετά την απελευθέρωση λειτούργησε ως φυλάκιο του στρατού. Τότε άρχισε κοντά σε αυτό να αναπτύσσεται το σημερινό Αντίρριο. Την περίοδο της γερμανικής κατοχής αποτέλεσε καταφύγιο των κατοίκων. Ο φάρος του κάστρου, είναι έργο του 19^ου αιώνα.

H γέφυρα των ονείρων, το μήκος της γέφυρας στηρίζεται σε τέσσερις πυλώνες, ανέρχεται στα 2.280 μέτρα, ενώ μαζί με τις προσβάσεις φτάνει γύρω στα 2.880 μέτρα. Η γέφυρα αναπτύχθηκε και ολοκληρώθηκε, παρά τις δυσμενείς περιβαλλοντικές συνθήκες, ενώ το μέγιστο βάθος θεμελίωσης φθάνει τα 65 μέτρα υπό την επιφάνεια της θάλασσας. Πρόκειται για μία καλωδιωτή γέφυρα, οι αντοχές της οποίας είναι εντυπωσιακές.

Στη διασταύρωση της Γαυρολίμνης στρίβουμε δεξιά και σε 3 λεπτά της ώρας περνώντας έξω από το χωριό και βρίσκουμε την εκκλησία της Παναγίας Παναξιώτισσας που αποτελεί καθολικό βυζαντινού μοναστηριού. Μάλιστα ο Α. Ορλάνδος το χρονολογεί στο τέλος του 10^ου αιώνα .

Ο τύπος της κατασκευής αποτελεί ένα μεταβατικό στάδιο στην εξέλιξη της βυζαντινής αρχιτεκτονικής. Το επίθετο της Παναγίας Παναξιώτισσας είναι μοναδικό στον ορθόδοξο χώρο και πιθανότατα σημαίνει "αυτή που αξιώθηκε των πάντων".

Μετά την Γαβρολίμνη βρίσκουμε τον επόμενο ορεινό όγκο , την Βαράσοβα που υψώνεται κατακόρυφα πάνω από την θάλασσα. Η Βαράσοβα στη βυζαντινή εποχή ήταν το κέντρο μοναχισμού και ασκητισμού Στην περιοχή αυτή βρίσκουμε το ναό του Αγίου Δημητρίου του 11^ου αιώνα στην Κάτω Βασιλική. Στο λόφο της Αγίας Τριάδας βρίσκεται μεγάλο παλαιοχριστιανικό συγκρότημα, τα ερείπια του Αγίου Νικολάου στην Δυτική πλευρά, ο Άγιος Νικόλαος στο Κρυονέρι και ο Άγιος Πέτρος στο Περιθώρι. Δίκαια η Βαράσοβα χαρακτηρίστηκε ως το Άγιο Όρος της Αιτωλίας. Αναφέρονται περίπου 72 εκκλησάκια στον ευρύτερο χώρο.

Αφού περάσουμε την γέφυρα του Εύηνου (Φίδαρη), γνωστός και από το πέρασμα του Ηρακλή και της Δηιάνειρας. Σύμφωνα με το μύθο, ο Ηρακλής μετά την επίθεση που δέχτηκε απ' τους Κένταυρους στην Αρκαδία, τους απώθησε και τους οδήγησε σε διάφορα σημεία. Έτσι ο Κένταυρος Νέσσος, γιος της Νεφέλης και του Ιξίωνα, εγκαταστάθηκε ως περατάρης στον Εύηνο ποταμό. Πολύ κοντά στην δεξιά όχθη του ποταμού βλέπουμε ,όρθια κατά το μέσο κλίτος της, την σημαντική παλαιοχριστιανική βασιλική του Αγίου Γεωργίου. Οι αναζητήσεις .. σε αυτή τη διαδρομή πριν το Μεσολόγγι μας φτάνουν στην Αρχαία Καλυδώνα.

Η ίδρυσή της Αρχαίας πόλης της Καλυδώνας, χρονικά τοποθετείται στην αρχή της προϊστορίας, κάπου την 3η χιλιετία π.Χ. Σύμφωνα με τη μυθολογία βασιλιάς της Καλυδώνας ήταν ο Οινέας και σύζυγός του ήταν η Αλθαία. Η Καλυδώνα ήταν η μία απ' τις πέντε κυριότερες Αιτωλικές πόλεις. Κατά τους χρόνους του Πελοποννησιακού πολέμου η Καλυδώνα ήταν αυτόνομη, αλλά μετά την μάχη των Λεύκτρων επανήλθε στην Αιτωλική κυριαρχία.