«Τη νύχτα αυτή την λέτε εσείς φωτιά, κάποιος την είπε δέντρο»
Η εξέγερση του Δεκέμβρη το 2008, αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους σταθμούς στη σύγχρονη ιστορία των κοινωνικών κινημάτων στη χώρα μας. Η εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου, από τις σφαίρες του ειδικού φρουρού Επ. Κορκονέα, έμελε να σφραγίσει μια ολόκληρη γενιά. Ό,τι ακολούθησε της δολοφονίας, ήταν η οργισμένη απάντηση της ελληνικής νεολαίας απέναντι σε ένα άδικο σύστημα, εκμετάλλευσης και βίας, η οποία όμως, δεν κατάφερε- επειδή δεν απέκτησε μονιμότερα χαρακτηριστικά κινηματικής και πολιτικής δράσης- να επιβληθεί.
Λίγα χρόνια αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 2013, ένας άλλος νέος, ο Παύλος Φύσσας, άφησε την τελευταία του πνοή στην γειτονιά μας, μετά από το ύπουλο χτύπημα των δολοφόνων της Χρυσής Αυγής.
Τα δύο τραγικά περιστατικά αποτελούν την ίδια όψη του ίδιου νομίσματος. Είναι οι καθημερινοί «φόνοι» ενάντια στη νέα γενιά και το μέλλον της, ενάντια στον κόσμο της εργασίας και τους ανέργους. Είναι οι δολοφονίες των αποκλεισμένων αυτής της κοινωνίας, των προσφύγων στα ανοιχτά του Αιγαίου.
Η άνοιξη της νεολαίας, μέσα στο καταχείμωνο του 2008, δεν άφησε όμως αποκαΐδια, όπως θέλουν να λένε και να πιστεύουν οι σύγχρονοι ιεροκήρυκες. Άφησε μια ολόκληρη σπορά, νέων κοινωνικών αγώνων, που πρέπει να βρούμε τρόπο, ώστε να τη κάνουμε να ανθίσει.
Είναι η ώρα λοιπόν να τελειώνουμε μια και καλή με τις πολιτικές που σκοτώνουν τους νέους και τις ζωές μας. Είναι επίσης, η ώρα να συντρίψουμε τον φασισμό και τα τέρατα του νέο- ναζισμού.
SHARE THIS
Η εξέγερση του Δεκέμβρη το 2008, αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους σταθμούς στη σύγχρονη ιστορία των κοινωνικών κινημάτων στη χώρα μας. Η εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου, από τις σφαίρες του ειδικού φρουρού Επ. Κορκονέα, έμελε να σφραγίσει μια ολόκληρη γενιά. Ό,τι ακολούθησε της δολοφονίας, ήταν η οργισμένη απάντηση της ελληνικής νεολαίας απέναντι σε ένα άδικο σύστημα, εκμετάλλευσης και βίας, η οποία όμως, δεν κατάφερε- επειδή δεν απέκτησε μονιμότερα χαρακτηριστικά κινηματικής και πολιτικής δράσης- να επιβληθεί.
Λίγα χρόνια αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 2013, ένας άλλος νέος, ο Παύλος Φύσσας, άφησε την τελευταία του πνοή στην γειτονιά μας, μετά από το ύπουλο χτύπημα των δολοφόνων της Χρυσής Αυγής.
Τα δύο τραγικά περιστατικά αποτελούν την ίδια όψη του ίδιου νομίσματος. Είναι οι καθημερινοί «φόνοι» ενάντια στη νέα γενιά και το μέλλον της, ενάντια στον κόσμο της εργασίας και τους ανέργους. Είναι οι δολοφονίες των αποκλεισμένων αυτής της κοινωνίας, των προσφύγων στα ανοιχτά του Αιγαίου.
Η άνοιξη της νεολαίας, μέσα στο καταχείμωνο του 2008, δεν άφησε όμως αποκαΐδια, όπως θέλουν να λένε και να πιστεύουν οι σύγχρονοι ιεροκήρυκες. Άφησε μια ολόκληρη σπορά, νέων κοινωνικών αγώνων, που πρέπει να βρούμε τρόπο, ώστε να τη κάνουμε να ανθίσει.
Είναι η ώρα λοιπόν να τελειώνουμε μια και καλή με τις πολιτικές που σκοτώνουν τους νέους και τις ζωές μας. Είναι επίσης, η ώρα να συντρίψουμε τον φασισμό και τα τέρατα του νέο- ναζισμού.
SHARE THIS
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου