Το Πάσχα προσφέρει πάντοτε τη δυνατότητα να γιορτάσουμε τον δικό μας πατριωτισμό, χωρίς φανφάρες και εμπορικές συγκινήσεις... Οι μυρωδιές της άνοιξης, τα ασπρισμένα εκκλησάκια που κάποιοι φροντίζουν με αγάπη σε πείσμα του χρόνου, η σημαία που πάει μπροστά στη λιτανεία ενός επιτάφιου σε κάποιο λιμάνι μάς κάνουν να σκεφτόμαστε πόσο αγαπάμε αυτόν τον τόπο. Μόνο που μέσα στο πέρασμα του χρόνου χάσαμε ένα μεγάλο κομμάτι από τον ελληνικό χαρακτήρα, που ευτυχώς συναντάς ακόμη έξω από τα τείχη του κυνισμού της Αθήνας. Η ευγένεια των ανθρώπων, η φιλοξενία τους, το αυθόρμητο κέφι που δεν έχει τίποτα να κάνει με «σκυλάδικα» και βαρβαρότητες θυμίζουν πώς ήμασταν πριν από την επέλαση ενός μοντέλου ζωής που μας αλλοτρίωσε εντελώς.
Πού πήγε αυτός ο «Ελληνας»;
Δεν χάθηκε, αυτό είναι σίγουρο. Τον συναντήσαμε στο πρόσωπο ενός αξιωματικού που κάνει με μεράκι τη δουλειά του, έστω και αν παίρνει κάτι παραπάνω από 1.200 ευρώ υπηρετώντας σε μονάδα της παραμεθορίου. Τον βρήκαμε σε νέα παιδιά, με ήθος και κέφι για δουλειά, που το παλεύουν με μεγάλες δυσκολίες, χωρίς να πιστεύουν ούτε ότι όλος ο κόσμος τους χρωστάει ούτε και πως φταίνε όλοι οι άλλοι για τα προβλήματά τους. Ο Ελληνας που ήξερε να δουλεύει σκληρά, να μην περιμένει απλώς ένα διορισμό στο Δημόσιο ή μια επιδότηση για να ζήσει υπάρχει και θα επιβιώσει. Απλά δεν ήταν για πολλά χρόνια το πρότυπο. Αντιθέτως, «μάγκας» ήταν εκείνος που ήξερε τα «κόλπα» και έκανε τη δουλειά του.
Εχουμε πλέον εισέλθει σε μια μεγάλη κρίση με άγνωστη έκβαση। Οπως σε κάθε μεγάλη κρίση, αναβλύζουν από παντού μίσος, παραφροσύνη ενδεδυμένη με ψευδοπατριωτισμό και ακραία αριστεροσύνη, που θέλει να κερδίσει τη ρεβάνς για όσα έγιναν πριν από 60 και κάτι χρόνια. Η χώρα δεν διαθέτει σοβαρή πολιτική ή επιχειρηματική ελίτ και θα δυσκολευθεί να βρει τον δρόμο της χωρίς να περάσει από περιπέτειες. Υπάρχουν όμως και δυνάμεις θετικής ενέργειας και δημιουργικότητας στην πατρίδα μας. Ερχεται η ώρα που ο δικός τους πατριωτισμός πρέπει να εκφρασθεί δυναμικά. Η αντίδραση στο σάπιο, στο κομματικό, στο διεφθαρμένο δεν μπορεί να προέλθει ούτε από τις δυνάμεις του σκοταδισμού και της οπισθοδρόμησης ούτε από τον αριστερίστικο ή λαϊκίστικο φασισμό, που θέλει απλά να τα κάψει όλα. Αυτή η χώρα στάθηκε πάντοτε στα πόδια της ύστερα από μεγάλες κρίσεις όταν οι απλοί Ελληνες της προκοπής και του ειλικρινούς πατριωτισμού αποφάσισαν ότι δεν πάει άλλο...
Πού πήγε αυτός ο «Ελληνας»;
Δεν χάθηκε, αυτό είναι σίγουρο. Τον συναντήσαμε στο πρόσωπο ενός αξιωματικού που κάνει με μεράκι τη δουλειά του, έστω και αν παίρνει κάτι παραπάνω από 1.200 ευρώ υπηρετώντας σε μονάδα της παραμεθορίου. Τον βρήκαμε σε νέα παιδιά, με ήθος και κέφι για δουλειά, που το παλεύουν με μεγάλες δυσκολίες, χωρίς να πιστεύουν ούτε ότι όλος ο κόσμος τους χρωστάει ούτε και πως φταίνε όλοι οι άλλοι για τα προβλήματά τους. Ο Ελληνας που ήξερε να δουλεύει σκληρά, να μην περιμένει απλώς ένα διορισμό στο Δημόσιο ή μια επιδότηση για να ζήσει υπάρχει και θα επιβιώσει. Απλά δεν ήταν για πολλά χρόνια το πρότυπο. Αντιθέτως, «μάγκας» ήταν εκείνος που ήξερε τα «κόλπα» και έκανε τη δουλειά του.
Εχουμε πλέον εισέλθει σε μια μεγάλη κρίση με άγνωστη έκβαση। Οπως σε κάθε μεγάλη κρίση, αναβλύζουν από παντού μίσος, παραφροσύνη ενδεδυμένη με ψευδοπατριωτισμό και ακραία αριστεροσύνη, που θέλει να κερδίσει τη ρεβάνς για όσα έγιναν πριν από 60 και κάτι χρόνια. Η χώρα δεν διαθέτει σοβαρή πολιτική ή επιχειρηματική ελίτ και θα δυσκολευθεί να βρει τον δρόμο της χωρίς να περάσει από περιπέτειες. Υπάρχουν όμως και δυνάμεις θετικής ενέργειας και δημιουργικότητας στην πατρίδα μας. Ερχεται η ώρα που ο δικός τους πατριωτισμός πρέπει να εκφρασθεί δυναμικά. Η αντίδραση στο σάπιο, στο κομματικό, στο διεφθαρμένο δεν μπορεί να προέλθει ούτε από τις δυνάμεις του σκοταδισμού και της οπισθοδρόμησης ούτε από τον αριστερίστικο ή λαϊκίστικο φασισμό, που θέλει απλά να τα κάψει όλα. Αυτή η χώρα στάθηκε πάντοτε στα πόδια της ύστερα από μεγάλες κρίσεις όταν οι απλοί Ελληνες της προκοπής και του ειλικρινούς πατριωτισμού αποφάσισαν ότι δεν πάει άλλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου