Με αφορμή τις πανελλήνιες εξετάσεις που ξεκίνησαν, έκανα κάποιες σκέψεις για την παιδεία στην Ελλάδα και κατέληξα ότι είναι ο πιο σκληρός και αμείλικτος εργοδότης για τους μαθητές. Και πώς μπορεί η παιδεία να θεωρείται ο πιο σκληρός εργοδότης;Ο τίτλος μπορεί να δημιουργεί ερωματηματικά και όμως μπορεί να δικαιολογηθεί απόλυτα με μια μικρή επεξήγηση.
Τη σημερινή εποχή οι έφηβοι αφιερώνουν πολλές ώρες για χάρη της παιδείας.Πιο συγκεκριμένα αναλύοντας το ημερήσιο πρόγραμμα του μέσου μαθητή θα διαπιστώσουμε ότι είναι πολύ φορτωμένο.Αν κάνουμε μια πρόσθεση τις ώρες στο σχολείο,τις ώρες στο φροντιστήριο(το οποίο έχει γίνει πλέον απαραίτητο συμπλήρωμα του σχολείου),τις ώρες του διαβάσματος στο σπίτι,τις ώρες στο φροντιστήριο ξένων γλωσσών,μπορούμε να υπολογίσουμε ότι οι ώρες εργασίας ενός έφηβου φτάνουν και συνήθως ξεπερνούν το δωδεκάωρο.
Κι ενώ τα εφηβικά χρόνια θα έπρεπε να είναι πιο ανέμελα, οι σύγχρονοι έφηβοι βρίσκονται σε μια διαδικασία συνεχούς προσπάθειας να αποκτήσουν εφόδια και προσόντα για το μέλλον,γιατί όταν βγουν στην αγορά εργασίας θα αντιμετωπίσουν σκληρό ανταγωνισμό και θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν καλύτερα προετοιμασμένοι.Αυτή η προσπάθειά τους έχει ως κύριο άξονα την εισαγωγή σε κάποια ανώτερη ή ανώτατη σχολή και «δουλεύουν» πολλές ώρες,προκειμένου να περάσουν τις πύλες των πολυπόθητων πανεπιστημίων και Τ.Ε.Ι. Εν αντιθέσει ένας υπάλληλος κατά μέσο όρο δουλεύει οκτώ με εννιά ώρες την ημέρα.
Aυτή η σύγκριση μαθητή-υπαλλήλου μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι έφηβοι μαθητές είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι.Στα βάσανα από μικροί! Επομένως,μετά από όλα αυτά υπάρχει αμφιβολία γιατί η παιδεία είναι τελικά ο πιο σκληρός εργοδότης ;
Καλή επιτυχία στους έφηβους,σκληρά εργαζόμενους μαθητές!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου