Μια ξεχωριστή συνέντευξη έδωσε χθες, ο Δήμαρχος Πειραιά κ. Βασίλης Μιχαλολιάκος, στην εκπομπή «Τα παράπονα σας στο Δήμαρχο», στο δημοτικό ραδιόφωνο «Κανάλι 1 - 90,4 FM», που παρουσιάζει ο δημοσιογράφος κ. Ν. Παρασκευάς. Ο κ. Μιχαλολιάκος «ανακρίθηκε» από «λιλιπούτειους δημοσιογράφους», Πειραιώτες μαθητές της Ελλληνογαλλικής Σχολής «Jeanne d’ Arc».
«Εκτιμώ ότι δεν θα συνομιλήσω σήμερα με τους αυριανούς Πειραιώτες για το μέλλον του Πειραιά, αλλά για το παρόν του Πειραιά.
Η νεολαία έχει σημαντική συμμετοχή στο παρόν και είμαι σίγουρος ότι αρκετοί από εσάς θα ενδιαφερθούν στο μέλλον να υπηρετήσουν τον Πειραιά είτε ως Δημοτικοί Σύμβουλοι είτε ως Δήμαρχοι είτε ως Βουλευτές.
Ακούμε τον τελευταίο καιρό, όλο και πιο σκληρά λόγια εναντίον της πολιτικής. Πράγματι, η άσκηση της πολιτικής κατά τις τελευταίες δεκαετίες, οδήγησε την πατρίδα μας προς τα πίσω. Οδήγησε στην οικονομική κρίση που περνάμε. Μείωσε το εισόδημα των γονιών σας, όλων των γονιών. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι φταίει η πολιτική. Γιατί όπως είπε κάποιος πολύ μεγάλος στο παρελθόν: «Η Δημοκρατία είναι κακό πολίτευμα, αλλά είναι το καλύτερο από τα υπάρχοντα», γιατί μας δίνει τη δυνατότητα να διορθώσουμε τα λάθη μας.
Θέλω να πω λοιπόν, ότι Δημοκρατία χωρίς πολιτική δεν υπάρχει. Πολιτικοί χωρίς κόμματα δεν υπάρχουν και κόμματα χωρίς ανθρώπους δεν υπάρχουν. Άρα, εάν κάτι πάει στραβά σε αυτόν τον τόπο, φταίνε ή τα κόμματα (να αλλάξουμε τα κόμματα) ή τους ανθρώπους των κομμάτων (να αλλάξουμε τους ανθρώπους των κομμάτων). Να μην παραιτηθούμε από το δικαίωμα στην ελπίδα και από το δικαίωμα να αλλάξουμε τα πράγματα προς το καλύτερο. Αυτό σημαίνει πολιτική. Εύχομαι λοιπόν, πολλοί από εσάς να ασχοληθείτε και με την επιστήμη που θα σπουδάσετε για να έχετε ένα παραγωγικό επάγγελμα, αλλά και με την πόλη που ζείτε, μένετε και αγαπάτε, για να την υπηρετήσετε και να την κάνετε ακόμη ομορφότερη.» τόνισε ο Δήμαρχος Πειραιά κ. Βασίλης Μιχαλολιάκος και στην συνέχεια δέχθηκε ερωτήσεις από τους μαθητές της πόλης.
Σε ερώτηση μαθητή, πόσο δύσκολο ήταν να διεκδικήσει το Δήμο του Πειραιά, ο Δήμαρχος κ. Βασίλης Μιχαλολιάκος, απάντησε:
«Δεν το σκέφτηκα έτσι. Το σκέφτηκα με βάση τη λογική αν πρέπει να γίνω Δήμαρχος του Πειραιά ή όχι. Ένιωσα την ανάγκη να μην είμαι παθητικός θεατής και εύκολος επικριτής μιας κατάστασης φθοράς και απαξίωσης του Πειραιά.
Π.χ έχω μια κόρη που έχει δύο γιούς. Έπρεπε να ασκήσω τα πολύ όμορφα καθήκοντα του παππού. Να τα πάμε σε ένα παιδότοπο. Ο Πειραιάς δεν έχει παιδότοπους. Θα έχει σύντομα όμως.
Με ενοχλούσε η έλλειψη καθαριότητας στον Πειραιά. Με ενοχλούσε η ασφυξία από το παρεμπόριο. Με ενοχλούσε η υποβάθμιση στον Πειραιά, η έλλειψη θέσεων στάθμευσης, η έλλειψη παρακαμπτήριου δρόμου, πολλά πράγματα. Λέω λοιπόν ότι κάτι που ενοχλεί εμένα, δεν το αφήνω στους άλλους να μου το λύσουν και εγώ να ασκώ κριτική. Πρέπει να θέσω τον εαυτό μου σε αυτήν την προσπάθεια να αλλάξει ο Πειραιάς και θα το κρίνει ο λαός. Υπήρχε στην Αμερική- την οποία κατηγορούμε για πολλά πράγματα – παλαιότερα ένας μεγάλος ηγέτης, ο οποίος δολοφονήθηκε. Ήταν ο John Kennedy, ο οποίος είχε πει κάτι πολύ απλό, που έγινε όμως μήνυμα για ανθρώπους που θέλουν να είναι δημιουργικοί: «Μην ρωτάς τι κάνει η πατρίδα σου για εσένα, ρώτα τον εαυτό σου τι κάνεις εσύ για την πατρίδα σου».
Σας λέω λοιπόν Πειραιωτάκια μου, μην ρωτάτε τι κάνουν οι άλλοι για τον Πειραιά που ζείτε, να ρωτάτε τον εαυτό σας, τι θα κάνετε για τον Πειραιά, για να γίνει καλύτερος. Δεν φθάνει να καθόμαστε σε μια καφετέρια και να κατηγορούμε. Πρέπει να μπούμε στη διαδικασία να αλλάξουμε τα πράγματα. Και να ξέρετε ότι αν μπούμε σε αυτή την διαδικασία, θα πετύχουμε πολλά που φαίνονται ανέφικτα.
Ήταν πολύ δύσκολο να διεκδικήσω, να κερδίσω, να εκλεγώ Δήμαρχος του Πειραιά, διότι μεταξύ των κριτηρίων, υπάρχου καλώς ή κακώς και κομματικά κριτήρια. Το κόμμα από το οποίο προέρχομαι –είναι μειοψηφία στον Πειραιά-είναι η Νέα Δημοκρατία. Όμως πήρα μια απόφαση με τη διεκδίκηση της Δημαρχίας: να αποποιηθώ κάθε πολιτικό και κομματικό αξίωμα που είχα. Παραιτήθηκα από Βουλευτής και έθεσα υποψηφιότητα. Τώρα, το κόμμα μου είναι ο Πειραιάς. Για αυτό και ο τίτλος της παρατάξεως που ιδρύσαμε ήταν «Μας ενώνει ο Πειραιάς».
Πρέπει να συγκρουστούμε με κακιές συνήθειες. Υπάρχει στην πατρίδα μας άλλη μια κακή παράδοση που λέει: «μη θίγεται τα κακώς κείμενα». Πίσω από τα κακώς κείμενα υπάρχουν τα συμφέροντα.
Σε λίγο θα συγκρουστούμε με μία, κατά τα άλλα, συμπαθητική τάξη, τους περιπτεράδες, οι οποίοι έχουν κάνει ένα «δάσος» από περίπτερα στον Πειραιά, τα οποία είναι πολύ μεγαλύτερα από όσο χρειάζεται. Θα προσπαθήσουμε να τα συμπιέσουμε.»
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ
«Η καθαριότητα στην πόλη του Πειραιά, τον τελευταίο χρόνο που είμαι Δήμαρχος, έχει βελτιωθεί εντυπωσιακά. Αυτό είναι μια γενική αναγνώριση. Δεν το λέει ο Δήμαρχος. Το λένε οι δημότες σε όποια γειτονιά και αν περπατήσει ο οποιοσδήποτε.»
Σε ερώτηση μαθητή για τα παλιά εργοστάσια που υπάρχουν στην πόλη και τα νεοκλασικά κτίρια, ο Δήμαρχος μεταξύ άλλων απάντησε:
«Εάν ο Δήμος διέθετε σήμερα Ταμείο, θα αγόραζε όλα τα παλιά εργοστάσια και όλα τα παλιά νεοκλασικά. Γιατί αυτό είναι η πολιτιστική μας κληρονομιά. Δεν έχουμε χρήματα. Κάθε ημέρα έχουμε αγωνία αν θα μπορέσουμε να πληρώσουμε τους εργαζόμενους, που είναι το υπέρτατο καθήκον μας. Πρώτα πληρώνεις αυτούς που εργάζονται και μετά αξιοποιείς χρήματα –αν έχουν μείνει- για άλλες δράσεις. Βεβαίως δεν είναι όλα δουλειά του Δήμου, είναι και δουλειά της κεντρικής πολιτείας, του κεντρικού κράτους.
Θα έχετε ακούσει για τις νομιμοποιήσεις ημιυπαίθριων χώρων και αυθαίρετων κτισμάτων. Αυτές οι νομιμοποιήσεις σήμαιναν ότι ο άνθρωπος που τα έχει και είναι παράνομα, πληρώνει κάποια χρήματα και τα νομιμοποιεί. Αυτά τα χρήματα έμπαιναν σε ένα ταμείο που είχε βαπτιστεί Πράσινο Ταμείο. Αυτό το Πράσινο Ταμείο πήγαινε στους αντίστοιχους Δήμους και οι Δήμοι απαλλοτρίωναν τέτοιους χώρους. Ως Δήμος Πειραιά επρόκειτο να πάρουμε 10 εκατομμύρια ευρώ. Μέσα σε μια νύχτα ο Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως και Υπουργός Οικονομικών κ. Βενιζέλος, με μια τροπολογία, είπε ότι αυτά τα χρήματα τα αφαιρούμε από τους Δήμους και τα βάζουμε στον κρατικό προϋπολογισμό. Θέλω να πω ότι, εμείς δεν παραιτούμεθα. Είναι μεγάλη η στόχευσή μας.
Έχουμε μια δημοτική περιουσία, η οποία δυστυχώς για δεκαετίες έμενε αναξιοποίητη και ένα τμήμα της είχε καταπατηθεί από ιδιώτες Έλληνες και μη Έλληνες. Θέλουμε να την αξιοποιήσουμε σωστά, ώστε να μπορέσουμε να έχουμε χρήματα να αγοράσουμε νεοκλασικά κτίρια, όπου να στεγάσουμε τις περιφερειακές μας υπηρεσίες. Βεβαίως πιέζουμε προς κάθε κατεύθυνση και τους ιδιοκτήτες τουλάχιστον να τα καθαρίζουν. Όταν δεν τα καθαρίζουν προσφεύγουμε στον Εισαγγελέα, μας δίνει άδεια και τα καθαρίζουμε εμείς.»
ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΠΕΙΡΑΙΑ
«Είμαι υπερήφανος. Έχω τη βεβαιότητα ότι είναι η αποτελεσματικότερη Δημοτική Αστυνομία που υπάρχει στην πατρίδα μας. Στο σύνολό τους έχουμε 94 Δημοτικούς Αστυνόμους, οι οποίοι εξαφάνισαν το παρεμπόριο από τον Πειραιά. Μαζί με τη Δημοτική Αρχή διευθέτησαν το γνωστό παζάρι στον Πειραιά. Προσπαθούν με υπεράνθρωπες προσπάθειες να κατανικήσουν την παράνομη στάθμευση και ιδιαίτερα πάνω στα πεζοδρόμια, σε ράμπες που είναι για τα ΑΜΕΑ, για άτομα με ειδικές ανάγκες.»
-Τι έχετε να μας πείτε για το δήθεν γκράφιτι και τις μουτζούρες στους τοίχους; ρώτησε μαθητής τον κ. Μιχαλολιάκο και ο Δήμαρχος απάντησε:
«Υπάρχουν ορισμένοι που τα θεωρούν τέχνη. Ο καθένας όμως την τέχνη του, ας την ασκεί στο σπίτι του και όχι στο κοινό μας σπίτι, που είναι οι τοίχοι και οι δημοτικές επιφάνειες. Εμείς δεν είμαστε αστυνομία να τους συλλαμβάνουμε και να τους φυλακίσουμε. Εμείς είμαστε Δήμος που θέλουμε να υπερασπιζόμαστε της εικόνα της πόλεώς μας. Θα τρέχουμε από πίσω τους λοιπόν και θα σβήνουμε, θα βάφουμε. Προχθές βάψαμε π.χ. την οδό Ελευθερίου Βενιζέλου. Έχουμε βάψει το Βεάκειο και θα το βάψουμε πάλι. Εντείνουμε τις προσπάθειες. Ενδεχομένως να αξιοποιήσουμε μια τέτοια επιφάνεια για γκράφιτι στην Καστέλα, κάτω από την εκκλησία του Αγίου Χαράλαμπου, που βρίσκονται κάποια παλιά κτίσματα, με πρόταση των γειτόνων της περιοχής. Προσωπικά, δεν είμαι οπαδός αυτής της τέχνης.»
ΧΩΡΟΙ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ –ΠΑΡΚΙΝΓΚ
«Στον Πειραιά έλειψαν για δεκαετίες τα έργα υποδομής. Υπήρχε τρομακτικό πρόβλημα στάθμευσης. Η λύση είναι η εξής: δημιουργία υπογείων θέσεων στάθμευσης. Ο σχεδιασμός του Δήμου, της σημερινής Δημοτικής Αρχής και εμού προσωπικά, είναι ένας υπόγειος δρόμος που θα συνδέει το ΣΕΦ με το δρόμο ταχείας κυκλοφορίας Κερατσινίου-Δραπετσώνας με δύο άξονες, έναν στον Άγιο Διονύσιο και έναν στον Άγιο Σπυρίδωνα και κάτω από αυτούς υπόγειες θέσεις στάθμευσης.
Έρχεται το Μετρό, όπου θα μειωθεί η κίνηση των αυτοκινήτων. Θα κάνουμε την οργανωμένη στάθμευση, την ελεγχόμενη στάθμευση, όπου κάποιος θα πληρώνει λίγα χρήματα. Πρέπει να πω ωστόσο ότι στον Πειραιά πρέπει να εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας να χρησιμοποιούμε λιγότερο το αυτοκίνητο και να περπατάμε περισσότερο. Δεν υπάρχουν μεγάλες αποστάσεις στον Πειραιά.
Επίσης, πρέπει να μάθουμε να χρησιμοποιούμε το ποδήλατο. Στον Πειραιά υπάρχουν εγκαταλελλημμένες σιδηροδρομικές γραμμές που είναι από τη Λεύκα μέχρι τον Άγιο Διονύσιο. Είναι απόσταση τριών χιλιομέτρων. Είναι ρυπογόνος διαδρομή, γεμάτη σκουπίδια που υποτίθεται ανήκει στον ΟΣΕ. Εμείς εξασφαλίσαμε να πάρουμε αυτές τις γραμμές και να κάνουμε το μακρύτερο πεζόδρομο και ένα μοναδικό και πανέμορφο ποδηλατόδρομο, που εκτός από την άθληση θα εξυπηρετεί και ανάγκες μετακίνησης.»
Σε ερώτηση μαθητή για την οικονομική κρίση και τους άστεγους στην πόλη και πως αντιμετωπίζει ο Δήμος αυτή τη δύσκολη κατάσταση, ο Δήμαρχος απάντησε:
«Είναι δέσμευση από τη Δημοτική Αρχή Πειραιά. Δεν θα υπάρχει στην πόλη μας ούτε ένας συνάνθρωπός μας, ανεξαρτήτως εθνότητας, χρώματος και θρησκεύματος, ο οποίος να μην έχει ένα πιάτο φαγητό να φάει, ένα καθαρό κρεβάτι να κοιμηθεί, γιατρό και φάρμακα. Το προτάσσει ο Δήμος ως ιερή δέσμευση και το υλοποιεί. Όχι μόνο όποιος μας το ζητήσει. Εμείς, πάμε, τον ψάχνουμε και τον βρίσκουμε. Γιατί υπάρχουν ορισμένοι συνάνθρωποί μας, οι οποίοι έχουν εθιστεί. Δεν «φυλακίζονται» εντός ενός ξενοδοχείου. Θέλουν να ζουν στην πλατεία. Ευτυχώς δεν είναι πολλοί. Θέλω να είμαι ειλικρινής. Στον Πειραιά δεν έχουμε την ένταση του προβλήματος που υπάρχει στην Αθήνα. Είναι πολύ λιγότεροι. Ωστόσο εμείς τους εντοπίζουμε και τους δίνουμε δωρεάν καθαρό κρεβάτι. Χθες βρήκαμε 25 άστεγους. Είναι ο μεγαλύτερος αριθμός που έχουμε βρει μέχρι τώρα στη διάρκεια της θητείας μας. Όλοι οι συνάνθρωποί μας θα έχουν κοινωνική στήριξη από τη Δημοτική Αρχή. Την κοινωνική πολιτική πρέπει να την ασκεί το κεντρικό κράτος. Για αυτό οι πολίτες πληρώνουν φόρους, όλο και περισσότερους, για να μπορεί το κράτος να οργανώνει την κοινωνική πολιτική, όπως έχει ευθύνη και υποχρέωση από το Σύνταγμα. Όμως δεν φθάνει. Είτε γιατί δεν έχει επαρκής πόρους είτε γιατί υπάρχει διαφθορά είτε γιατί υπάρχει έλλειμμα ευαισθησίας. Ο Δήμος όμως δεν δικαιολογείτε να έχει έλλειμμα ευαισθησίας. Αυτή είναι η ιδιαιτερότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Είμαστε κοντά στο πρόβλημα, κοντά στον άνθρωπο, κοντά στη γειτονιά.
Τα παιδιά θα έχουν δικό τους ρόλο, όταν κορυφωθεί ένα κίνημα εθελοντισμού που θα κάνουμε. Θα δώσουμε αγάπη. Τον συνάνθρωπό μας που μας έχει ανάγκη, πρέπει να τον αγαπάμε. Πρέπει να γίνουμε δότες αγάπης. Θα ήμουν ευτυχής ως Δήμαρχος του Πειραιά, αν ο Πειραιάς γινόταν ο σημαιοφόρος δοτών αγάπης σε όλο τον πλανήτη Γη.»
ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΣΚΗΝΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ
«Η Ελλάδα δεν αξίζει αυτή την μεταχείριση από τους συμμάχους, τους εταίρους και τους δανειστές μας. Δεν είμαστε μόνο μια χώρα που δανείστηκε. Είμαστε και μια χώρα που έδωσε. Έδωσε τα φώτα του Πολιτισμού της σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ο Πειραιάς είναι πρωταγωνιστής και πριν από λίγες ημέρες χάσαμε έναν μεγάλο, τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, από τροχαίο δυστύχημα.
Τις επόμενες ημέρες θα παραλάβουμε ανακαινισμένο και γερό το Δημοτικό Θέατρο. Το ομορφότερο θέατρο της Ευρώπης. Έχουμε το Βεάκειο. Το θέατρο «Κάτω από τις Γραμμές». Προπαντός έχουμε ισχυρή τη βούληση να δώσουμε θεατρική πνοή, όχι μόνο για τους Πειραιώτες, αλλά να γίνει η θεατρική ζωή του Πειραιά, πόλος έλξεως για όλους τους Αθηναίους και όχι μόνο.
Φιλοδοξούμε να το συνδέσουμε με την κρουαζιέρα, ώστε οι επισκέπτες στον Πειραιά να απολαμβάνουν το θεατρικό πολιτισμό, κατά τρόπο που να τους μένει ανεξίτηλος.
Θέλω να πιστεύω ότι θα βρείτε από εμάς έναν Πειραιά που θα έχει αποκτήσει πυξίδα, αλλά που θα θέλει πολύ δουλειά και από εσάς».
Σε επισήμανση μαθητή προς τον Δήμαρχο ότι χρειάζονται περισσότερα φανάρια κυκλοφορίας στους δρόμους, ο κ. Μιχαλολιάκος, απάντησε:
«Υπάρχει έλλειψη, όπως υπάρχουν και χαλασμένα φανάρια. Και υπάρχουν και δέντρα ακλάδευτα τα οποία εμποδίζουν τους οδηγούς να βλέπουν τους φανοστάτες. Υπάρχει μία πόλη με προβλήματα και υπάρχει μια ανάγκη να συνεργαστούμε πχ. σε αυτό το σημείο χρειάζεται φανάρι, εδώ στη διάβαση που είναι για τους πεζούς έχει φθαρεί η μπογιά που είναι από κάτω και πρέπει να ανανεωθεί.
Χωρίς ενεργούς πολίτες, χωρίς αυτή τη συμμετοχή κανείς δήμαρχος δεν μπορεί να πετύχει πολλά πράγματα.
Άρα λοιπόν, η Διεύθυνση Οδοσήμανσης και Οδοποιίας έχει αναλάβει και αυτό το καθήκον, να σημειώσει σημεία που θέλουν βελτίωση για την ανάγκη της κυκλοφορίας.»
Σε ερώτηση για τα κυκλοφοριακά προβλήματα στο λιμάνι και για το λιμάνι και την πόλη γενικότερα, ο κ. Μιχαλολιάκος, απάντησε:
«Το πρώτο που επιχειρώ να κάνω και δεν θα έχω πετύχει ως Δήμαρχος αν δεν το έχω δώσει στον Πειραιά, είναι να ξαναπάρει ο Πειραιάς το λιμάνι του. Θέλω σ αυτό, να ζητήσω από τα παιδιά του Πειραιά να γίνεται σημαιοφόροι. Το λιμάνι ανήκει στην πόλη μας. Έχει έρθει η κεντρική εξουσία και το έχει πάρει από την πόλη. Έχει φτιάξει μια Ανώνυμη Εταιρεία, μια επιχείρηση που κερδίζει λεφτά επιβαρύνει τον Πειραιά και δεν αποδίδει στον Πειραιά τίποτα. Άρα να ενοποιήσουμε την πόλη μας με το λιμάνι μας. Αυτό που μας ανήκει. Για μένα το λιμάνι είναι τόσο Πειραιάς όσο είναι και η Πλατεία Κοραή. Και από εκεί και πέρα βεβαίως η ευταξία στην κυκλοφορία είναι προϋπόθεση και κανόνας εύρυθμης λειτουργίας της πόλης. Και η Δημοτική Αστυνομία και η Ελληνική Αστυνομία πρέπει να αστυνομεύουν τους πολίτες εκείνους που παρεκκλίνουν από την αγωγή κυκλοφορίας. Όλοι μας πρέπει να έχουμε αγωγή κυκλοφορίας και συμπεριφοράς. Να έχουμε μια κυκλοφοριακή αγωγή η οποία να μην επιβαρύνει τον άλλον, να μην τον δυσκολεύει. Να σέβεται. Κάποιοι δεν το μαθαίνουν. Θα σας πρότεινα ένα άλλο θέμα. Όσα παιδιά μένετε στον Πειραιά που είναι τα περισσότερα, θα ήθελα να μας βοηθήσετε. Εδώ και πολλά χρόνια, εγκαταλείφθηκαν τα πεζοδρόμια του Πειραιά, σχεδόν δεν υπάρχει πεζοδρόμιο χωρίς σπασμένες πλάκες. Είναι ένα τιτάνιο έργο που πρέπει να κάνει ο Δήμος του Πειραιά, μέσα σε βάθος χρόνου να αποκαταστήσει όλα αυτά. Θέλω να μας λέτε το πεζοδρόμιο αυτό, το πεζοδρόμιο το άλλο. Το Καλοκαίρι θα προσληφθούν κάποιοι εργαζόμενοι με την διαδικασία της κοινωνικής εργασίας και θα προσπαθήσουμε να σπρώξουμε πολλούς προς τα εκεί. Ξέρετε στον περίπατο το παιδί και να σκοντάψει δεν χάλασε ο κόσμος, θα σηκωθεί. Έχει δυνάμεις, έχει εύπλαστο σώμα, αλλά ο ηλικιωμένος που πρέπει να τον αγαπάμε, ο άνθρωπος της τρίτης ηλικίας; Είμαστε η χώρα, η Ελλάδα, η οικογένεια των τριών γενεών, που αγαπάμε τον παππού και την γιαγιά, τους γονείς και αντιστρόφως. Δεν υπάρχει αυτός ο συνεκτικός δεσμός τόσος έντονος σε άλλη χώρα.
Το παιδί με το που πάει 17-18 ετών σχεδόν αυτονομείται.
Πρέπει να σεβόμαστε και τους δικούς μας μοναχικούς γέροντες
Θέλω να ελπίζω ότι η νέα γενιά του Πειραιά θα ηγηθεί του εθελοντισμού. Για την πόλη της ανθρωπιάς που είναι ο Πειραιάς. Εμείς πρέπει να πάρουμε το πρώτο διεθνές βραβείο ανθρωπιάς. Ο Πειραιάς είναι η μόνη μεγάλη πόλη αν θέλετε που διατηρεί ακόμη τα χαρακτηριστικά της γειτονιάς. Που ξυπνάει κάποιος βγαίνει έξω και βλέπει τον Γιώργο και του λέει καλημέρα ή την Ευαγγελία κτλ. Έχουμε γειτονιά, έχουμε ανθρωπιά. Έχουμε γνωριμία μεταξύ μας μιλάμε. Υπάρχει αλληλεγγύη αλληλοβοήθεια. Και θέλω να σας παρακαλέσω πολύ να το διατηρήσετε ως γενιά και να το μεταλαμπαδεύσετε και στις επόμενες γενιές. Είναι χαρακτηριστικό μας γνώρισμα. Είναι πολιτιστικό μας στοιχείο, να μην το ξοδέψουμε. Να το διατηρήσουμε και να το βελτιώσουμε. Τα αγόρια θα κληθείτε να υπηρετήσετε την πατρίδα. Η θητεία μας είναι ιερή υποχρέωση προς την πατρίδα, προς την συλλογική μας ελευθερία. Γιατί η πατρίδα είναι η συλλογική μας ελευθερία η συλλογική μας πολιτιστική κληρονομιά. Έχουμε μια παρακαταθήκη ιερή «ουκ ελάττω παραδώσω» να μην παραδώσουμε μικρότερη πατρίδα. Να παραδώσουμε στην επόμενη γενιά ελεύθερη πατρίδα. Γι αυτό προσφέρουμε ένα από τα χρόνια μας εκπαιδευόμενοι να υπερασπιστούμε όχι για να επιτεθούμε. Άρα η αγάπη προς την πατρίδα έχει και αυτή τη διάσταση.
Όπως σας ανέφερα υπόγειοι χώροι στάθμευσης, που δεν μπορεί να παρκάρει ο οποιοσδήποτε αλλά πληρώνει με ηλεκτρονικό τρόπο και σταθμεύει. Και ασφαλώς η Δημοτική Αστυνομία που έχει κάνει ένα πολύ σπουδαίο έργο, έχει και πολλά άλλα να κάνει. Δεν λύθηκαν όλα τα προβλήματα του Πειραιά μέσα σε 12 μήνες με ένα αυτόματο τρόπο. Δεν υπάρχουν μεταφυσικές ικανότητες να κάνουμε μια κίνηση έτσι και να εξαφανίζουμε τα προβλήματα.
Πάλι τονίζω, πρέπει να εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας να χρησιμοποιήσουμε λιγότερο αυτοκίνητο. Το χρησιμοποιούμε και όταν δεν χρειάζεται. Φοβάμαι ότι δεν το μάθαμε αυτό. Αλλά ήρθε η οικονομική κρίση και η αύξηση της τιμής των καυσίμων να μας το επιβάλλει. Να κινούμε λιγότερο το αυτοκίνητο.»
Σε ερώτηση μαθητή για τους χρήστες και τον ΟΚΑΝΑ, ο Δήμαρχος σημείωσε:
«Για τους ναρκομανείς είναι πολύ μεγάλο το θέμα. Οι ναρκομανείς είναι παιδιά διπλανά μας. Είναι άρρωστα παιδιά. Τα ναρκωτικά σκοτώνουν, τα ναρκωτικά διαλύουν οικογένειες, τα ναρκωτικά διαλύουν γειτονιές, είναι ο θάνατος. Η λύση δεν είναι η δολοφονία των παιδιών που είναι εξαρτημένα από τα ναρκωτικά. Η λύση είναι η θεραπεία των παιδιών. Είναι άρρωστα παιδιά.
Στον Πειραιά είχαμε μια παραδοξολογία μαζί με ανευθυνότητα. Είχαμε τον ΟΚΑΝΑ, τον Οργανισμός Καταπολέμησης Ναρκωτικών, στο κέντρο της αγοράς. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή και εναντίων των παιδιών των ίδιων. Τα άρρωστα παιδιά θέλουν υπηρεσίες υγείας. Πού παρέχονται οι υπηρεσίες υγείας; Στα Νοσοκομεία. Ο ΟΚΑΝΑ έπρεπε να εδράζεται στα νοσοκομεία. Εκεί να πηγαίνει το άρρωστο παιδί όπως πηγαίνει εκείνος που έχει πνευμονία. Όπως πηγαίνει εκείνος που έχει οποιαδήποτε άλλη νόσο. Με πολύ σκληρούς αγώνες το πετύχαμε και αυτό. Απομακρύνθηκε ο ΟΚΑΝΑ από τη Β΄ Μεραρχίας και στην Νοταρά που δημιουργούσε ένα κομφούζιο ανομίας. Γιατί εκεί που ήταν ο ΟΚΑΝΑ, δεν πήγαινε για να πάρει τη θέση του, πήγαινε για να συμπράξει λόγω της αδυναμίας του, στο εμπόριο ναρκωτικών. Εστία εγκληματικότητας ήταν. Αλλά, θέλω να μην το βλέπουμε μόνο με την απαισιόδοξη ματιά. Να βλέπουμε τι συμβαίνει σε άλλες πόλεις και τι συμβαίνει σε άλλες χώρες. Δηλαδή αυτό που ζούνε στο κέντρο της Αθήνας, σε σχέση με το κέντρο του Πειραιά. είναι κόλαση στην Αθήνα.
Στον Πειραιά που βελτιώθηκε εντυπωσιακά η κατάσταση, αν πάμε τώρα στη Β’ Μεραρχίας ή Νοταρά, όλα τα μαγαζιά δουλεύουν δεν υπάρχουν ναρκομανείς, έμποροι ναρκωτικών. Δεν υπάρχουν αυτές οι σκηνές απείρου ασχήμιας ή παραβατικότητας που υπήρχαν, ασφαλώς και άλλα πρέπει να γίνουν. Ας μάθουμε αυτό το βασικό που είπα εγώ, να μην κατεβαίνουμε από την Ευαγγελίστρια , στο κέντρο του Πειραιά με αυτοκίνητο. Ώστε να μην χρειάζεται να διπλοπαρκάρουμε.
Είναι πολλά που πρέπει να κάνουμε όλοι μαζί. Συμμαχία Δημοτική Αρχή – Εργαζόμενοι –Δημότες. Θα γίνουμε σύμμαχοί. Και αν ένα πρόβλημα της γειτονιάς δεν το έχουν αντιμετωπίσει. Και όταν λέω γειτονιά μας δεν λέω μόνο εκεί που μένουμε, λέω και εκεί που εργαζόμαστε. Να τους το υποδείξουμε. Να θυμηθούμε πως ήταν χθες και πως έγινε σήμερα. Και αν υπάρχει μια βελτίωση να την ενισχύσουμε.
Δηλαδή, το ποτήρι που είναι μέχρι τη μέση νερό, εγώ δεν θέλω να το βλέπω μισογεμάτο, να το βλέπουμε ως ανάγκη να το γεμίσουμε εξ ολοκλήρου. Αλλά όχι και μισό άδειο, όταν ήταν τελείως άδειο.
Θέλω να βάλουμε μέσα μας την αισιοδοξία, την ελπίδα, την πίστη,
ό,τι στραβό υπάρχει μπορούμε και πρέπει να το αλλάξουμε. Όχι, επειδή υπάρχουν στραβά παραιτούμεθα και φεύγουμε.
Όπως έγιναν τα τελευταία 30 χρόνια και μειώθηκε ο πληθυσμός του Πειραιά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει ο Πειραιάς σήμερα είναι ότι ανά δεκαετία μειώνεται δραματικά ο πληθυσμός, αυξάνει ο δείκτης γήρανσης και μειώνεται o δείκτης νεανικότητας.
Τα παιδιά του Πειραιά εγκαταλείπουν τον Πειραιά.
Ενώ, τα παιδιά του Πειραιά πρέπει να πάρουν τον Πειραιά στα χέρια τους για να τον βελτιώσουν και να μείνουν και να φωνάξουν και εκείνους που έφυγαν, να επιστρέψουν στον Πειραιά. Με τη συμμετοχή μας θα βελτιώσουμε τα πράγματα. Με τη συμμετοχή μας θα ομορφύνουμε ξανά τον Πειραιά. Με τη συμμετοχή μας θα δώσουμε τη λάμψη και την αρχοντιά που έχει χάσει ο Πειραιάς. Όχι με την απουσία μας ή μόνο με τον αφορισμό μας. Όχι μόνο με τους χαρακτηρισμούς μας.
Είναι ένας δρόμος που δεν είναι καθαρός. Θα τηλεφωνήσουμε στο Δήμο. Θα αναδείξουμε τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους. Δεν θα καθίσουμε στο καφενείο να κατηγορούμε το Δήμο που είναι βρώμικος ο δρόμος. Είναι και δική μας υπόθεση και δική μας υποχρέωση, είναι και δικό μας καθήκον, είναι και δικό μας δικαίωμα, να ζούμε σε καθαρή και ευχάριστη πόλη.»
Σε ερώτηση μαθητή για τα ημιτελή και εγκαταλειμμένα κτίρια που γίνονται εστίες μόλυνσης, ο δήμαρχος απάντησε:
«Το δικαίωμα της ιδιοκτησίας είναι ιερό. Το να έχεις ένα σπίτι ολοκληρωμένο ή και ημιτελές είναι δικό σου ιδιόκτητο. Αλλά και να μην το αναγνώριζα εγώ, το επιβάλλει το Σύνταγμα μας. Δεν έχω δικαίωμα να μην το αναγνωρίζω. Αυτό που μπορώ να κάνω ως Δήμαρχος και γίνεται για πρώτη φορά ίσως, είναι να αναδείξουμε και την υποχρέωση και του ιδιοκτήτη να σέβεται την γειτονιά του.
Δεν μπορεί να έχει ένα παλιό σπίτι, ένα ανεγυρώμενο σπίτι που σταμάτησε και να ρυπαίνει τη γειτονιά. Και να γίνεται εστία κινδύνων για τα παιδιά που παίζουν ή για τους γείτονες.
Εμείς ενημερώνουμε την εισαγγελία και παίρνουμε άδεια από την εισαγγελία, μπαίνουμε μέσα ως Δήμος το καθαρίζουμε, το ασφαλίζουμε με περίφραξη και χρεώνουμε την εργασία που κάναμε στον ιδιοκτήτη. Μέχρι εκεί μπορεί να φθάσουν τα δικαιώματα μιας δημοτικής αρχής, στο όνομα των πολιτών.
Θέλω να σας ζητήσω να σηκώσετε μια σημαία. Ο Πειραιάς έχει το λιγότερο ποσοστό, το μικρότερο ποσοστό φυτικού πρασίνου ανά κάτοικο.
Η Αθήνα έχει 2,5 τ.μ. ανά κάτοικο εμείς έχουμε μόλις 1,5τ.μ.. Παράλληλα στα διοικητικά μας όρια είναι μεγάλοι δημόσιοι χώροι. Χώροι που ανήκουν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Είναι ανενεργοί, όπως είναι ο Οργανισμός Σιδηροδρόμων, ο ΗΣΑΠ, όπως είναι το στρατόπεδο του Σακελίωνα, στο ΣΕΦ, όλους αυτούς τους χώρους τους διεκδικούμε. Για να τους αποδώσουμε στα παιδιά του Πειραιά ως χώρους πρασίνου, πολιτισμού και άθλησης.
Γίναμε δημοτική αρχή για να λειτουργήσουμε όχι για τις επόμενες εκλογές αλλά για τις επόμενες γενιές. Για τα παιδιά του Πειραιά, για να σηκώσουν την πόλη στα χέρια τους με αγάπη, χαμόγελο, αισιοδοξία.
Σας ευχαριστώ που αγαπάτε την πόλη και που συμβάλετε για να γίνει μια πόλη ελπίδας και λάμψης.»
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου