Στους δήμους της Β’ Πειραιά, πλην της Σαλαμίνας, υπάρχει ο ορεινός όγκος του Αιγάλεω, που, αν και η χλωρίδα του όρους περιλαμβάνει 1.000 περίπου είδη, το μεγαλύτερο μέρος του έχει περιορισμένη βλάστηση. Η βόσκηση από δύο μικρά κοπάδια αιγών στην ορεινή περιοχή Περάματος, αλλά και η κοπή για καυσόξυλα, ειδικά από την περίοδο της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, έχει συμβάλει στην παραπέρα υποβάθμιση.
Ταυτόχρονα, 100άδες στρέμματα παλαιών λατομείων, μη ενεργών σήμερα, προκάλεσαν για το κέρδος του καπιταλιστή μη αναστρέψιμες καταστροφές και σε καμιά περίπτωση δεν υπήρξε αποκατάσταση τοπίου. Οι οικιστικές και βιομηχανικές επεκτάσεις αλλάζουν χρήση γης και ανατρέπουν φυσικά οικοσυστήματα στη συγκεκριμένη περιοχή, ακόμα και σε εκτάσεις χαρακτηρισμένες ως δασικές και αναδασωτέες.
Στο νησί της Σαλαμίνας υπάρχουν μελισσοκόμοι, περίπου 30 γεωργοί και 10 κτηνοτρόφοι, που διαθέτουν τα προϊόντα τους στις λαϊκές, αφού τους θερινούς μήνες ο πληθυσμός φτάνει τους 200.000 κατοίκους.
Η γεωργική γη μειώνεται, αφού οι μικροπαραγωγοί δεν επιβιώνουν και λόγω της αλλαγής χρήσης γης σε οικιστική και παραθεριστική κατοικία. Πευκοδάση κυρίως, που φτάνουν μερικά μέχρι τη θάλασσα, είναι σε εγκατάλειψη, λόγω μεγάλων ελλείψεων σε προσωπικό (δασικό, πυροσβεστικό κ.ά.) και επαρκούς χρηματοδότησης, αλλά και του αντιδασικού νομοθετικού πλαισίου που πέρασαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και συνεχίζει η σημερινή ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ.
Οι δασικές πυρκαγιές των τελευταίων ετών σε συνδυασμό με ενεργά και ανενεργά λατομεία έχουν προκαλέσει ανεπανόρθωτη καταστροφή του φυσικού ανάγλυφου του ορεινού όγκου και της ακτογραμμής σε ορισμένες περιοχές, π.χ. η εξόρυξη στο λατομείο στο Ακρωτήρι Τούρλα για την κατασκευή της προβλήτας ΙΙΙ στο Ικόνιο της COSCO προκάλεσε ανεπανόρθωτες περιβαλλοντικές επιπτώσεις και περαιτέρω υποβάθμιση στο φυσικό τοπίο της Σαλαμίνας.
Στην αλιεία, συνολικά στον Πειραιά και στα νησιά που ανήκουν στην Α’ και Β’ Πειραιά δραστηριοποιούνται 911 αλιευτικά σκάφη, όπου το 90% ανήκει στην παράκτια αλιεία, δηλαδή είναι μικρομεσαίοι ψαράδες. Απασχολούνται 1.500 άτομα (ιδιοκτήτες και αλιεργάτες), με λιμάνια εκφόρτωσης στο Κερατσίνι (ιχθυόσκαλα) και στη Σαλαμίνα.
Δραστηριοποιούνται 5 μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας, δυναμικότητας 1.382 τόνους ανά έτος (οι περισσότερες ανήκουν σε μεγάλες μονοπωλιακές επιχειρήσεις) και δυναμικότητας 75 τόν./έτος σε όστρακα. Από ελέγχους σε αυτές τις μονάδες διαπιστώθηκε ότι παράγουν περισσότερο από ό,τι δηλώνουν, με όποιες επιπτώσεις και στο θαλάσσιο περιβάλλον!
Το αναπτυξιακό μοντέλο και στη Β’ Πειραιά ευνοεί την αλλαγή στη χρήση γης για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων που εμπορεύονται τη γη, αλλά και στην πρωτογενή παραγωγή ευνοούνται οι μεγάλοι (π.χ. ιχθυοκαλλιέργειες, λατομεία), ενώ η φθίνουσα μορφή είναι για μικρομεσαίους. Αυτό ενισχύεται με ΕΣΠΑ για τον πρωτογενή τομέα, αλλά και από το «Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας – Αττικής» (Νόμος 4277/ΦΕΚ Α 156/01.08.2014), όπου οι χρήσεις γης αλλάζουν για να εξυπηρετήσουν τις νέες ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης. Διευκολύνεται έτσι η συγκέντρωση γης στους λίγους, η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίησή της. Διευρύνονται ακόμα περισσότερο οι κοινωνικές ανισότητες, γιατί θα έχουμε μεγαλύτερη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής εκεί όπου κατοικούν τα λαϊκά στρώματα, στις λαϊκές συνοικίες και τις λαϊκές γειτονιές.
Ο χωροταξικός σχεδιασμός και για τον πρωτογενή τομέα, για να είναι προς όφελος του λαού, να ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες, απαιτεί έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, όπου τόσο η γη όσο και τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα αποτελούν κοινωνική ιδιοκτησία και η παραγωγή θα αναπτύσσεται με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο και βεβαίως με κριτήριο όχι το καπιταλιστικό κέρδος, αλλά την ικανοποίηση των διευρυμένων, σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Σε έναν τέτοιο, ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης θα υπάρχει βελτίωση της ποιότητας ζωής και λαϊκή ευημερία.
*Μέλος της Κ.Ε. και βουλευτής του ΚΚΕ
Διαμάντω Μανωλάκου
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου