Με βαριά θλίψη και μεγάλο πόνο αποχαιρετήσαμε τις προηγούμενες μέρες δυο εξαιρετικούς εκπαιδευτικούς από τα σχολεία της περιοχής μας.
Τον Σταύρο Καλλώνη, δάσκαλο και για χρόνια πρόεδρο του συλλόγου δασκάλων στο Κερατσίνι και το Πέραμα «Ν.Πλουμπίδης» και τον Κυριάκο Πατριαρχέα , καθηγητή πληροφορικής και διευθυντή του 1ου λυκείου Δραπετσώνας.
Ο Σταύρος ιδιαίτερα αγαπητός δάσκαλος, πιστός στις αξίες του αγώνα και της συλλογικότητας υπηρέτησε με συνέπεια το όραμα για μια κοινωνία δίκαιη και ανθρώπινη. Ασυμβίβαστος αγωνιστής υπερασπίστηκε από όλες τις θέσεις τα δικαιώματα των συναδέλφων και των μαθητών του.
Ο Κυριάκος εκπαιδευτικός με ξεχωριστή προσωπικότητα, υπηρέτησε την εκπαίδευση και την επιστήμη του με πάθος και ενθουσιασμό. Πάντα κοντά στους μαθητές του, αφουγκραζόταν τις ανησυχίες και τα όνειρά τους.
Και τους δυο τους χαρακτήριζε η μεγάλη αγάπη για την εκπαίδευση και η εξαιρετική σχέση με τα παιδιά και τους γονείς. Το προσωπικό τους παράδειγμα , ήταν παράδειγμα μάχιμων δασκάλων που αγαπούσαν βαθιά τη δουλειά και τα παιδιά τους. Αλληλεγγύη, ανθρωπιά και δημοκρατικότητα ήταν οι αρχές που έδιναν στους μαθητές τους.
Χωρίς αυτούς η εκπαίδευση στην πόλη μας έγινε φτωχότερη.Θα τους θυμόμαστε για την αισιοδοξία , το χαμόγελό τους, σαν μια αστείρευτη πηγή ζωντάνιας, δύναμης και ελπίδας.
Τον Σταύρο Καλλώνη, δάσκαλο και για χρόνια πρόεδρο του συλλόγου δασκάλων στο Κερατσίνι και το Πέραμα «Ν.Πλουμπίδης» και τον Κυριάκο Πατριαρχέα , καθηγητή πληροφορικής και διευθυντή του 1ου λυκείου Δραπετσώνας.
Ο Σταύρος ιδιαίτερα αγαπητός δάσκαλος, πιστός στις αξίες του αγώνα και της συλλογικότητας υπηρέτησε με συνέπεια το όραμα για μια κοινωνία δίκαιη και ανθρώπινη. Ασυμβίβαστος αγωνιστής υπερασπίστηκε από όλες τις θέσεις τα δικαιώματα των συναδέλφων και των μαθητών του.
Ο Κυριάκος εκπαιδευτικός με ξεχωριστή προσωπικότητα, υπηρέτησε την εκπαίδευση και την επιστήμη του με πάθος και ενθουσιασμό. Πάντα κοντά στους μαθητές του, αφουγκραζόταν τις ανησυχίες και τα όνειρά τους.
Και τους δυο τους χαρακτήριζε η μεγάλη αγάπη για την εκπαίδευση και η εξαιρετική σχέση με τα παιδιά και τους γονείς. Το προσωπικό τους παράδειγμα , ήταν παράδειγμα μάχιμων δασκάλων που αγαπούσαν βαθιά τη δουλειά και τα παιδιά τους. Αλληλεγγύη, ανθρωπιά και δημοκρατικότητα ήταν οι αρχές που έδιναν στους μαθητές τους.
Χωρίς αυτούς η εκπαίδευση στην πόλη μας έγινε φτωχότερη.Θα τους θυμόμαστε για την αισιοδοξία , το χαμόγελό τους, σαν μια αστείρευτη πηγή ζωντάνιας, δύναμης και ελπίδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου