Στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των ατόμων της τρίτης ηλικίας παρουσιάζει αύξηση με αποτέλεσμα να ανέρχεται σήμερα στο 19% του συνολικού πληθυσμού. Από το σύνολο των ατόμων της τρίτης ηλικίας, υπολογίζεται ότι 160.000 άτομα πάσχουν από άνοια και χρειάζονται βοήθεια, η οποία όμως δεν είναι διαθέσιμη σε ικανοποιητικό βαθμό στις περισσότερες ελληνικές οικογένειες.
Συγκεκριμένα στην Ελλάδα, το 80% των ατόμων που πάσχουν από άνοια δέχονται φροντίδα κατ’ οίκον. Στις περισσότερες περιπτώσεις τη φροντίδα των ηλικιωμένων ατόμων αναλαμβάνουν φροντιστές με άτυπα προσόντα, οι οποίοι είναι συνήθως γυναίκες μετανάστριες, μέσης ηλικίας, απόφοιτες δευτεροβάθμιας ή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά χωρίς ειδική κατάρτιση στον τομέα της φροντίδας ηλικιωμένων ατόμων
Το 20% των φροντιστών είναι μετανάστες (ποσοστό που αναφέρεται μόνο σε νόμιμους μετανάστες), εκ των οποίων τα 2/3 προέρχονται από τις χώρες της Πρώην Σοβιετικής Ένωσης και τη Βουλγαρία. Οι μετανάστες που εργάζονται ως φροντιστές καλύπτουν συνήθως βάρδιες μεγάλης διάρκειας, δεν έχουν τακτική απασχόληση, εργάζονται πολλές φορές χωρίς ασφαλιστική κάλυψη ή και άδεια εργασίας , απασχολούνται σε δουλειές μη συναφείς με το εκπαιδευτικό ή επαγγελματικό τους αντικείμενο και γι’ αυτό το λόγο δεν είναι κατάλληλοι να καλύψουν τις ανάγκες των ηλικιωμένων ατόμων και ιδιαίτερα των ατόμων που πάσχουν από άνοια (Λιάπη και Βουγιούκας, 2006). Το γεγονός αυτό συνεπάγεται εκτός από τη χαμηλή ποιότητα της προσφερόμενης φροντίδας -που μπορεί κατ’ επέκταση να επηρεάσει την ποιότητα ζωής του εξαρτώμενου ατόμου-, τον υψηλό κίνδυνο (επαγγελματικής) εξουθένωσης, την ανασφάλεια, το χαμηλό ποσοστό απασχόλησης και τις περιορισμένες ευκαιρίες για επαγγελματική καριέρα.
Από την άλλη πλευρά, το ελληνικό σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης δεν προσφέρει εκπαίδευση που να συμβαδίζει και να ταιριάζει με τις ανάγκες της συγκεκριμένης κατηγορίας εργαζομένων: δηλαδή ευελιξία, χαμηλό κόστος, άρση δυσκολιών που προέρχονται από τη γλώσσα.
Στη Βουλγαρία, όπου το κοινωνικό σύστημα είναι ακόμα ανεπαρκές για να αντιμετωπίσει το θέμα της αυξανόμενης γήρανσης του πληθυσμού και ενώ πολλές γυναίκες εξακολουθούν να μετακινούνται προς την Ελλάδα για να εργαστούν ως φροντιστές χωρίς βέβαια να έχουν ειδική εκπαίδευση, παρατηρείται σταδιακή ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα σε οτιδήποτε αφορά στην παροχή υπηρεσιών φροντίδας στο σπίτι.
Προκειμένου για την κάλυψη των παραπάνω αναγκών και την παροχή βοήθειας στους μετανάστες φροντιστές ηλικιωμένων ατόμων, το πρόγραμμα LdV – Μεταφορά Καινοτομίας «SET CARE: Μάθηση εξ’ αποστάσεως στο πλαίσιο της κατ’ οίκον φροντίδας», στοχεύει στη μεταφορά ενός εκπαιδευτικού προγράμματος στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία, το οποίο σχεδιάστηκε αρχικά στην Ιταλία και παρέχει εκπαίδευση σε θέματα φροντίδας ηλικιωμένων μέσω χρήσης ηλεκτρονικών εργαλείων. Τα εκπαιδευτικά εργαλεία, τα οποία είναι ήδη διαθέσιμα σε 7 γλώσσες, θα προσαρμοστούν και θα μεταφραστούν στα Ελληνικά και τα Βουλγαρικά με στόχο την υπέρβαση των γλωσσικών εμποδίων.
Ο Δήμος Κορυδαλλού συμμετέχει ως εταίρος στο πρόγραμμα, αξιοποιώντας τα εκπαιδευτικά εργαλεία του, ενώ θα πραγματοποιήσει το επόμενο διάστημα δωρεάν ενημερωτικές συναντήσεις.
Κάντε like το keratsinivoice στο facebook
Follow us στο twitter
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου