«Το κάλεσμα του ΚΚΕ σήμερα εδώ στον Πειραιά, απευθύνεται σε όλους τους εργαζόμενους, στο λιμάνι, στα ναυπηγεία, στα καράβια, στους χιλιάδες άνεργους, στους μικροεπαγγελματίες, στα νέα παιδιά και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών.
Το κάλεσμα μας είναι κάλεσμα συστράτευσης στις εκλογικές μάχες που έχουμε μπροστά μας, στις ευρωεκλογές, στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, αλλά και στις βουλευτικές εκλογές είτε γίνουν το Μάη, είτε γίνουν τον Οκτώβρη.
Είναι, όμως και κάλεσμα συμπόρευσης στους αγώνες σε κάθε τόπο δουλειάς, στα σχολεία και τις σχολές, στις εργατικές λαϊκές γειτονιές για να πάρουμε πίσω όλα όσα χάσαμε στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων, για να βάλουμε στο επίκεντρο τις σύγχρονες λαϊκές μας ανάγκες με ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την κοινωνία.
Μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα μπροστά με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, της Λαϊκής Συσπείρωσης σε όλες τις πολιτικές μάχες, όπου η μία είναι συνέχεια της άλλης όπως και η πολιτική της ΕΕ, της κυβέρνησης, της Τοπικής Διοίκησης είναι εξίσου συνέχεια και απόρροια η μια της άλλης.
Μπορούμε να στείλουμε μήνυμα μέσα και έξω στην ΕΕ, γιατί το δυνατό ΝΑΙ στο ΚΚΕ είναι το πιο δυνατό ΟΧΙ στην ΕΕ, σ’ αυτή την ιμπεριαλιστική συμμαχία, όπως και σε κάθε τέτοια συμμαχία και η οποία δίνει τις κατευθύνσεις με βάση φυσικά ότι συμφέρει, ότι έχουν ανάγκη τα ευρωπαϊκά μονοπώλια.
Μπορούμε να βάλουμε εμπόδια στις κυβερνήσεις τους που ανεξάρτητα αν θα έχουν κορμό το ΣΥΡΙΖΑ ή τη ΝΔ, με όποιους διαθέσιμους, υλοποιούν κατά γράμμα τις ευρωενωσιακές αντιλαϊκές συνθήκες, αποφάσεις, οδηγίες.
Μπορούμε να δυσκολέψουμε, στους δήμους και τις περιφέρειες, όσους βάζουν πλάτη, εξειδικεύουν και προωθούν την αντιλαϊκή πολιτική σε τοπικό επίπεδο.
Μπορούμε να δυναμώσουμε την εργατική λαϊκή αντιπολίτευση με ισχυρό το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας παντού!
Μπορούμε να δυναμώσουμε τον πόλο της αντίστασης, της ελπίδας και της προοπτικής για το λαό, που θα μπει “σφήνα” ανάμεσα στο δίπολο ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ, που θέλει να εγκλωβίσει για άλλη μια φορά, τη λαϊκή δυσαρέσκεια στα όρια του συστήματος.
Γιατί αντίπαλος “πόλος”, ελπιδοφόρος “πόλος”, στο σημερινό κάλπικο διπολισμό, με τα ψεύτικα διλήμματα και τα δήθεν προοδευτικά μέτωπα που μυρίζουν ναφθαλίνη, είναι μόνο ένα Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, παντού πολύ πιο ισχυρό.
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Στην “εθνική προσπάθεια”, του κ. Τσίπρα, όπως αποκαλεί ο ίδιος τη βρώμικη δουλειά που έχει αναλάβει η κυβέρνησή του για λογαριασμό του κεφαλαίου, συσπειρώνονται λέει, δυνάμεις και πρόσωπα που δεν ανήκουν αποκλειστικά στο χώρο της Αριστεράς, αλλά προέρχονται και από το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, το χώρο της οικολογίας, αλλά και της λαϊκής κεντροδεξιάς”.
Είναι η ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να ξεπλύνει στις εργατικές λαϊκές συνειδήσεις όλες αυτές τις δυνάμεις που υπηρέτησαν και συνεχίζουν να υπηρετούν το κεφάλαιο.
Και αυτές που αυτοαποκαλούνται “αριστερές” και έχουν πάρει πλέον τη θέση της σοσιαλδημοκρατίας και τις κλασικές σοσιαλδημοκρατικές μέχρι και τη λαϊκή ονομαζόμενη δεξιά.
Όλοι τους, χτες ως στελέχη των ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ, σήμερα ως συνοδοιπόροι του ΣΥΡΙΖΑ, με προίκα τη θητεία τους στην κυβερνήσεις των 3 αντιλαϊκών μνημονίων, παρέχουν εγγυήσεις στο κεφάλαιο ότι οι μνημονιακοί και αντιλαϊκοί νόμοι θα διατηρηθούν και θα επεκταθούν, ότι οι σχεδιασμοί των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ θα εξυπηρετηθούν.
Και όποιος διαβάσει τα “ψιλά γράμματα” όπως λένε, πίσω από τον λεγόμενο “μεγάλο εθνικό στόχο” της ανάκαμψης της οικονομίας, της παραγωγικής ανασυγκρότησης, της εξόδου από την κρίση, θα δει ότι για μια ανάκαμψη μιλάνε:
Την ανάκαμψη των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου, των λίγων, την πρωτοκαθεδρία τους, έναντι των ανταγωνιστών τους στην καπιταλιστική ζούγκλα της αγοράς.
Και εδώ για όλους αυτούς τους εκμεταλλευτές, δεν χωράνε τα δικαιώματα, οι εργατικές λαϊκές ανάγκες, όπως αποδείχτηκε στα χρόνια της κρίσης, όπου όλα τα βάρη τα φορτώθηκε ο λαός.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, στα τέσσερα χρόνια έχει αποδείξει ότι “τα παίρνει τα γράμματα”, μαθαίνει γρήγορα τη βρώμικη δουλειά.
Έτσι λοιπόν έμαθε ότι για να προχωρήσει η δουλειά, πρέπει να υποταχθεί η εργατική τάξη, ο λαός κάτω από τη σημαία της αστικής τάξης.
Γι’ αυτό βαφτίζει, όπως έκανε το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, τους αστικούς στόχους, ως εθνικούς.
Φυσικά, το ίδιο έκαναν και οι προηγούμενοι μόνο που ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχτηκε ότι έχει και μια επιπλέον ικανότητα:
Αυτή της εξαπάτησης, του εγκλωβισμού, περισσότερων εργατικών λαϊκών δυνάμεων.
Ποιους απ’ όλους τους λεγόμενους «εθνικούς στόχους», να πρωτοθυμηθούμε;
Την ένταξη στην τότε ΕΟΚ και αργότερα στο ευρώ, στην ΕΕ, τις δεσμεύσεις του ΝΑΤΟ, την έξοδο από την οικονομική καπιταλιστική κρίση;
Στην “εθνική προσπάθεια”, του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους όλοι οι χρεοκοπημένοι ή μη, νεόκοποι ή παλιότεροι γυρολόγοι πολιτικοί υπάλληλοι του αστικού συστήματος τύπου Κουντουρά, Παπακώστα, Κουίκ, Μπίστη και δε συμμαζεύεται...
Εκείνοι που δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους σε αυτόν τον συριζαίϊκο αριστερό- κέντρο- ακροδεξιό αχταρμά, είναι:
Οι εργάτες και οι εργάτριες που έχασαν τη δουλειά που είχαν, με το μισθό και τα δικαιώματα που είχαν.
Οι άνεργοι που δεν αντέχουν να κυνηγάνε μια δουλειά για να ζήσουν και όλοι όσοι λογίζονται εργαζόμενοι για λίγες ώρες, λίγες μέρες, κάποιας απασχόλησης.
Το ίδιο οι αυτοαπασχολούμενοι που πνίγηκαν στα χρέη, οι αγρότες που ξεκληρίστηκαν.
Τα νέα παιδιά, ακόμα και αυτά που σπουδάζουν εδώ στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά, που ξέρουν ότι είναι πολύ δύσκολο και να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους και μετά να ζήσουν με αξιοπρέπεια, ενώ θα έπρεπε να ζήσουν πολύ καλύτερα από τους γονείς τους.
Σε όλους αυτούς, όλα αυτά, «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», ότι η “Ελλάδα βαδίζει με σταθερότητα και ασφάλεια στο δρόμο της ανάκαμψης”, δεν τους λένε και πολλά.
Γιατί βλέπουν την αστάθεια στη ζωή τους, την ανασφάλεια στην καθημερινότητά τους.
Μπορούν όμως να καταλάβουν, πως «είναι κακό να χτίζεις παλάτια» πάνω στην κινούμενη άμμο μιας οικονομίας που όχι μόνο δεν έχει ξεπεράσει οριστικά την κρίση όπως λένε, αλλά μπορεί να βρεθεί, αργά ή γρήγορα, στη δίνη, μιας νέας αστάθειας, μιας νέας κρίσης, ίσως ακόμα μεγαλύτερης και βαθύτερης.
Μπορούν να καταλάβουν την κοροϊδία, όταν κάθε τρεις και λίγο ακούνε τον κ. Τσίπρα να λέει απέξω το μάθημά του και να επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια, αυτά που ο ίδιος παρουσιάζει ως “κυβερνητικές επιτυχίες”.
Επιτυχίες για ποιον;
Γιατί αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ ονομάζει “αγώνα για την ανάκτηση της εργασίας και για αξιοπρεπείς αμοιβές”, δεν είναι τίποτα άλλο από το αντεργατικό οικοδόμημα που κληρονόμησε από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, το οποίο όχι μόνο δεν κατεδάφισε αλλά το θωράκισε ακόμα περισσότερο.
Τι άλλο είναι, ο νόμος για το χτύπημα της κυριακάτικης αργίας; Ο νόμος που περιορίζει το δικαίωμα της απεργίας;
Στο αντεργατικό οικοδόμημα - και όχι έξω από αυτό – εντάσσεται και ο νόμος για την αύξηση του κατώτατου μισθού.
Ο μνημονιακός νόμος της ΝΔ, ο νόμος Βρούτση, που τώρα έγινε νόμος του ΣΥΡΙΖΑ και οι εργαζόμενοι θα τον θυμούνται ως “νόμο Αχτσιόγλου – Βρούτση”.
Γιατί βάζει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις στο γύψο, γιατί ορίζει τον κατώτατο μισθό με βάση τα κέρδη των λίγων ομίλων κι αυτά τα ονομάζουν «αντοχές της οικονομίας»!
Κι αν αξιοπρεπή αμοιβή, ορίζει ο ΣΥΡΙΖΑ τα ψίχουλα του κατώτατου μισθού, τους απαντάμε:
Ναι και λίγα ευρώ να βάλει στην τσέπη του ο εργάτης, ο άνεργος, ο υπάλληλος, δικαίωμά τους είναι.
Δικά τους είναι, κανείς δεν τους τα χάρισε.
Με αγώνα, με τη βοήθεια και τη στήριξη του ΚΚΕ, τα διεκδίκησαν.
Τι σημαίνει, όμως, αξιοπρεπής αμοιβή για τον εργαζόμενο στο λιμάνι που ξεφορτώνει ατέλειωτες ώρες, μέρες;
Τι σημαίνει για τον ναυτεργάτη που μήνες βρίσκεται μακριά από την οικογένεια, το σπίτι του;
Για τον έμπειρο και ικανό εργάτη της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης;
Για τα νέα παιδιά που θέλουν να σταθούν στα πόδια τους, να φτιάξουν οικογένεια;
Τι σημαίνει η δήθεν επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας για τους εργαζόμενους στους κλάδους, όταν μένει απέξω η πλειοψηφία των εργαζομένων, οι εργολαβικοί, οι ενοικιαζόμενοι;
Όταν η εφαρμογή τους εξαρτάται μόνο από τις καλές προθέσεις των εργοδοτών;
Όλα αυτά και πολλά άλλα - όπως και η συμφωνία με τις τράπεζες για τα κόκκινα δάνεια, δηλαδή η πάση θυσία πληρωμή των δανείων από τα λαϊκά νοικοκυριά - για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι “κοινωνικές νίκες”, δήθεν “προστασία των αδυνάτων”!
Θέλει πολύ θράσος να βαφτίζεις «κοινωνική νίκη» τον εξαναγκασμό των υπερχρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών να αποπληρώσουν τα υπέρογκα δάνεια τους, κάτω από το φόβο της έξωσης και του πλειστηριασμού, ακόμα και της πρώτης λαϊκής κατοικίας.
Όταν μάλιστα οι τραπεζικοί όμιλοι προετοιμάζονται για 100 χιλιάδες πλειστηριασμούς, μεγάλο μέρος των οποίων θα είναι χαμηλής αξίας, αφορούν δηλαδή λαϊκά νοικοκυριά.
Είναι αλήθεια, θέλει πολύ θράσος - κάτι το οποίο περισσεύει στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ - να βαφτίζεις “κοινωνική νίκη” και προστασία των αδυνάτων” :
-την κατάργηση του ΕΚΑΣ,
-τη μείωση των νέων συντάξεων με το νόμο Κατρούγκαλου,
-το εφάπαξ κοινωνικό μέρισμα, το οποίο εξανεμίστηκε την ίδια στιγμή,
-τα σχολικά γεύματα τα οποία δεν χορταίνουν όλα τα πεινασμένα παιδιά.
Και μάλλον επειδή τα παιδιά στο Πέραμα έφαγαν πρώτα από τα σχολικά γεύματα και παρα - χόρτασαν, τώρα τους τα έκοψαν κι αυτά.
Ξέραμε για την ανακύκλωση της ανεργίας, με το ΣΥΡΙΖΑ μάθαμε και την ανακύκλωση της πείνας!
Στα δήθεν φιλολαϊκά μέτρα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν χωράνε οι σύγχρονες εργατικές λαϊκές ανάγκες, αλλά ούτε καν γίνονται βήματα στην κατεύθυνση της ανάκτησης των τεράστιων οικονομικών απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια.
Άλλωστε, όλοι τους, από τα επιτελεία της ΕΕ, που συγχαίρουν την κυβέρνηση για τις επιδόσεις της, μέχρι το ΣΕΒ και τις άλλες ενώσεις του κεφαλαίου, λένε όλοι τους με μια φωνή απευθυνόμενοι στο λαό: «Περασμένα - ξεχασμένα», ότι χάσατε - χάσατε…
Το ίδιο ακριβώς λέει και η ΝΔ με τα άλλα αστικά κόμματα.
Την ίδια στιγμή, όμως, που τα λένε αυτά στο λαό, τα σχέδια για την ενίσχυση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, με όλους τους τρόπους, δίνουν και παίρνουν.
Είναι στην ημερήσια διάταξη της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στην πρώτες σελίδες του κυβερνητικού προγράμματος της ΝΔ.
Το πιο σημαντικό, όμως, είναι, ότι όλοι τους επιδιώκουν να «εκπαιδεύσουν» τους εργαζόμενους για να μάθουν να ζουν με πολύ μειωμένες απαιτήσεις…
Βέβαια, σ’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχτηκε καθηγητής πανεπιστημίου.
Θέλουν να κάνουν τους εργαζόμενους, τους άνεργους να λένε κι ευχαριστώ για τα ψίχουλα, να χαίρονται, γιατί θα μοιράζονται τη φτώχεια τους με το διπλανό τους…
Να συνδέουν στο μυαλό τους την όποια ελάφρυνση τους με το αν πιάνονται οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα, δηλαδή με τα κέρδη και το ξεζούμισμα τους από την εκμετάλλευση.
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Την ίδια στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά εξελίσσεται μια τεράστια επιχείρηση με πολλούς παίκτες, για να αποκρυβεί από τον ελληνικό λαό σε τι περιπέτειες μας βάζει η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τους πρόθυμους συμμάχους της εντός και εκτός Ελλάδας.
Η θέση του ΚΚΕ, για παράδειγμα, στη συμφωνία των Πρεσπών εξακολουθεί απ' ό,τι φαίνεται να είναι «καρφί στο μάτι» της κυβέρνησης και των ατλαντικών συμμάχων της.
Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι διάφορα κυβερνητικά στελέχη συνεχίζουν τις βρωμιές τους.
Όμως, οι βρωμιές δεν καθαρίζονται με βρωμιές. Απλά, δημιουργούν περισσότερη αβάσταχτη μπόχα.
Πώς αλλιώς να μιλήσει κανείς για μια συμφωνία που υπαγορεύτηκε, σχεδιάστηκε και ολοκληρώθηκε, σύμφωνα με τις υποδείξεις των Αμερικάνων και του ΝΑΤΟ;
Απόδειξη τα συγχαρητήρια του Τραμπ σε Τσίπρα και Ζάεφ που από μόνα τους καταρρέουν το κυβερνητικό επιχείρημα ότι με τη συμφωνία λύνεται ένα διμερές χρόνιο πρόβλημα και μάλιστα προς όφελος και του ελληνικού λαού και του λαού της γειτονικής χώρας!
Μπορεί να είναι προς όφελος των λαών μια συμφωνία, βήμα στην ευρωατλαντική ολοκλήρωση των Βαλκανίων;
Μια συμφωνία που δεν έγινε βέβαια, μόνο και μόνο για να μπει η σημαία του ΝΑΤΟ, έξω από το κοινοβούλιο της Βόρειας Μακεδονίας, αλλά για να πατήσουν πόδι οι ίδιες οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ στη γειτονική χώρα, στην προσπάθεια να ανακόψουν την επιρροή της Ρωσίας και της Κίνας στην περιοχή.
Ξέρουν πολύ καλά γιατί το ΚΚΕ καταψήφισε.
Καταλαβαίνουν πολύ καλά τα ξεκάθαρα επιχειρήματα και μηνύματα που κατέθεσε στον ελληνικό λαό.
Γιατί βασικός στόχος τους ήταν η είσοδος στο ΝΑΤΟ τώρα και σε μια πορεία στην ΕΕ.
Γιατί την ίδια ώρα αυτή η συμφωνία περιέχει όλα τα βασικά σπέρματα του αλυτρωτισμού και του εθνικισμού, έτσι ώστε την κατάλληλη στιγμή να χρησιμοποιηθούν εκατέρωθεν.
Ήδη το βλέπουμε από το σύμμαχο και φιλοΝΑΤΟικό ΒΒC πώς αξιοποιεί όλα αυτά.
Κι όλα αυτά προσπαθούν δυστυχώς να καλύψουν.
Γι’ αυτό απαντούν με όργιο προβοκάτσιας, διαστρέβλωσης, συκοφαντίας.
Για αυτό κατηγορούν το ΚΚΕ, μέχρι και για εθνικισμό, την ίδια ώρα που οι φασίστες και οι ακροδεξιοί το κατηγορούν ως πολύ αντεθνικό και υπέρ το δέον διεθνιστικό!
Και τολμούν να τα λένε αυτά …
Αυτοί που 4 χρόνια βρίσκονταν δίπλα - δίπλα στα υπουργικά συμβούλια με τους εθνικιστές του Καμένου.
Αυτοί που και το ’92 βρίσκονταν επίσης δίπλα - δίπλα με τους εθνικιστές και τα εθνικιστικά συνθήματά τους στα συλλαλητήρια.
Θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι από τότε με συνέπεια, το ΚΚΕ έκανε κριτική στην στείρα ονοματολογία.
Μιλούσε για συμφωνία που θα περιέχει σύνθετη ονομασία, με αυστηρό γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων.
Για εξάλειψη όλων των αλυτρωτισμών και των ανιστόρητων εννοιών περί “μακεδονικού” λαού ή γλώσσας.
Από τότε το ΚΚΕ μιλούσε ξεκάθαρα για συμφωνία, μακριά από ΝΑΤΟ και ΕΕ, που οδηγούν στο «διαίρει και βασίλευε».
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Εδώ στον Πειραιά, όπου βρίσκεται το πρώτο λιμάνι της χώρας, όπως συνηθίζουμε να λέμε, και έτσι είναι, συγκρούονται ισχυρά τμήματα του εγχώριου και ξένου κεφαλαίου, μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Εδώ, όμως, κυρίως εκφράζεται και αυτό που λέμε γεωπολιτική αντιπαράθεση και πιο συγκεκριμένα η αντιπαράθεση ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα, άλλες δυνάμεις και συμμάχους αυτών των δύο.
Γιατί η χώρα μας είναι κομμάτι μιας ολόκληρης ευρύτερης περιοχής που ο καβγάς καλά κρατεί ανάμεσα σε ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Καβγάς για το ποιος θα βάλει στο χέρι όχι μόνο τον πλούτο της περιοχής αλλά και τους δρόμους μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων.
Και το λιμάνι του Πειραιά ανήκει σ’ αυτούς τους δρόμους μεταφοράς.
Ο Πειραιάς και πιο συγκεκριμένα το Λιμάνι του είναι αυτό που λέμε παράδειγμα καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Δεν το λέμε μόνο εμείς, το διαφημίζουν ως χαρακτηριστικό παράδειγμα, πρώτα απ’ όλα τα άλλα κόμματα, που έβαλαν πλάτη σ’ αυτό.
Και η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, που υπέγραψε μάλιστα πριν από 2,5 χρόνια την υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης της ΟΛΠ ΑΕ.
Το τι σημαίνει καπιταλιστική ανάπτυξη και ποιος κερδίζει απ΄ αυτήν, μπορούν να το δουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στους μισθούς, στα δικαιώματά τους, στη ζωή τους.
Όπως, επίσης, μπορούν να δουν, τι σημαίνει για τους εργαζόμενους και το λαό, η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους οξυμένους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.
Παίρνοντας για παράδειγμα τη Ναυπηγοεπισκευή. Που αναδεικνύεται σε πεδίο αντιπαράθεσης ισχυρών μονοπωλίων.
Από τη μια μεριά, ανάμεσα σ' αυτά των ΗΠΑ, που έχουν βάλει στο μάτι τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας που ρήμαξαν η μία με την άλλη, οι διάφορες μέχρι σήμερα κυβερνήσεις.
Και από την άλλη, το κινέζικο μονοπώλιο που θέλει να αναπτύξει τέτοια δραστηριότητα στις εγκαταστάσεις της στη Ζώνη.
Το λιμάνι του Πειραιά προσφέρει αμύθητα κέρδη για τους εφοπλιστές και άλλους μονοπωλιακούς ομίλους, ενώ στην πλειοψηφία των εργαζομένων, το μόνο που έχει να προσφέρει είναι η σκληρή εκμετάλλευση, εργασιακές σχέσεις - λάστιχο, εργατικά «ατυχήματα», ανακύκλωση της ανεργίας, φτώχεια, όπως στα ναυπηγεία, στη Ζώνη του Περάματος, στους ναυτεργάτες.
Κι αυτή η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει ούτε με τις περιβόητες νέες επενδύσεις που διαφημίζουν όλοι τους από το ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ μέχρι την ναζιστική ΧΑ, αλλά και τους εκλεκτούς τους στην περιφέρεια και τους δήμους.
Το μόνο που τους διαφοροποιεί είναι τα διαφορετικά επιχειρηματικά συμφέροντα που εκπροσωπεί ο καθένας.
Γιατί, η καπιταλιστική ανάπτυξη στο λιμάνι του Πειραιά, είτε έρθει μέσω Κίνας, είτε έρθει μέσω ΗΠΑ, για τον εργάτη σημαίνει ένα μεροκάματο με τους σημερινούς βάρβαρους όρους, μια πρόσκαιρη θέση εργασίας, χωρίς ΣΣΕ, χωρίς μέτρα υγείας και ασφάλειας, με ελαστικές μορφές απασχόλησης.
Στο όνομα, μάλιστα, της ανάπτυξης, το κινέζικο μονοπώλιο ετοιμάζει με τις ευλογίες της κυβέρνησης και της δημοτικής αρχής, άλλο ένα τερατούργημα για το λαό του Πειραιά, αυτό της κατασκευής μιας τεράστιων διαστάσεων προβλήτας της κρουαζιέρας που θα καταστρέψει τον περιβάλλοντα χώρο, ένα “έργο” σε βάρος την ποιότητας ζωής και της υγείας του λαού.
Και με την ευκαιρία θέλει πολύ θράσος, το οποίο και διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ να κουνάνε το δάχτυλο στο ΚΚΕ.
Ποιος; Ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ εδώ στο δήμο Πειραιά, ο οποίος σαν κοινός πλασιέ συμφερόντων, έχει το θράσος να επικρίνει τον δήμαρχο της Πάτρας, γιατί δεν παραχωρεί δημόσια περιουσία σε ιδιώτες και ο οποίος μαζί με το λαό της Πάτρας διεκδίκησε και παραχώρησε τμήματα του θαλάσσιου μετώπου στο λαό της πόλης.
Κριτήριο για τη θέση του ΚΚΕ για το λιμάνι είναι το κατά πόσο ικανοποιούνται οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Ικανοποίηση των αξιώσεων του κεφαλαίου και των αναγκών της εργατικής τάξης είναι πράγματα ασυμβίβαστα.
Το λιμάνι του Πειραιά όπως συνολικά τα λιμάνια και οι υποδομές της χώρας μπορούν να γίνουν μοχλός πραγματικής ανάπτυξης και ευημερίας για τους εργάτες και τις λαϊκές οικογένειες, όταν περάσουν στα χέρια του λαού και γίνουν κοινωνική περιουσία.
Όταν η εργατική τάξη, ο ελληνικός λαός, πάρουν την εξουσία στα δικά τους χέρια πραγματικά και βάλουν όλες τις παραγωγικές δυνάμεις με κεντρικό, επιστημονικό σχεδιασμό στην υπηρεσία της ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών.
Στο πλαίσιο μιας τέτοιας διακυβέρνησης, μπορούν να υλοποιηθούν οι απαραίτητοι κρατικοί φορείς Μεταφοράς και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας, ώστε να γίνουν μοχλοί πραγματικής ανάπτυξης και ευημερίας για τους εργαζόμενους, προσφέροντας σταθερή δουλειά με δικαιώματα, συμβάλλοντας στην κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη της νησιωτικής περιφέρειας και όλου του ελληνικού λαού.
Και επειδή εμείς είμαστε όλη μέρα μέσα στον εργατόκοσμο, στους τόπους δουλειάς, στις εργατικές λαϊκές γειτονιές, συζητάμε πρόσωπο με πρόσωπο μαζί του, ξέρουμε πως αυτός ο εργατόκοσμος για να ζει καλά, θέλει πολύ απλά, βασικά πράγματα:
Θέλουν να έχουν δουλειά, σταθερή δουλειά, να μη ζουν με την αγωνία σήμερα έχω αύριο δεν έχω, όπως χρόνια ζουν οι εργάτες στη Ζώνη, στα καράβια.
Να έχουν έναν καλό μισθό για να μπορούν να ζήσουν τα παιδιά τους, τις οικογένειές τους.
Θέλουν να έχουν τα παιδιά τους μια καλή μόρφωση, καλύτερη από τη δική τους. Να μην πληρώνουν γι αυτή. Να μη πηγαίνουν τα παιδιά τους σε σχολεία που τους πέφτουν οι σοβάδες στο κεφάλι.
Θέλουν να έχουν υγεία, ασφάλιση δημόσια και δωρεάν να μη ζουν με την αγωνία μη τύχει και αρρωστήσει κανείς και τι θα κάνει.
Να μην περιμένουν ατέλειωτες ώρες στην εφημερία στο Τζάνειο, στο Κρατικό της Νικαίας, όταν αρρωσταίνουν.
Να έχουν σύγχρονες παροχές υγείας σε σύγχρονα νοσοκομεία με ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.
Θέλουν να ζουν σε ένα ανθρώπινο περιβάλλον, χωρίς να φοβούνται μη βρέξει και πλημμυρίσουν, όπως συμβαίνει κάθε που βρέχει στην Παλιά Κοκκινιά.
Χωρίς να φοβούνται μη γίνει κανένα ατύχημα, όπως πριν 1,5 χρόνο που βρώμισε πετρέλαιο όλη η παραλιακή.
Μη γίνει κανένα ατύχημα και καούν ζωντανοί, όπως κινδυνεύουν οι εργάτες και οι άνεργοι με τα καζάνια στο Πέραμα.
Ποια πολιτική δύναμη έχει σχέδιο που να μπορεί να τα εξασφαλίσει όλα αυτά; Έχει μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ή η ΝΔ, ή το ΠΑΣΟΚ;
Κάθε άλλο.
Μόνο το ΚΚΕ έχει τέτοιο σχέδιο, τέτοιο πρόγραμμα.
Το σχέδιο όλων των αστικών κομμάτων είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Γι’ αυτό είναι εχθρικό για το λαό και τα παιδιά του.
Το επεξεργασμένο σχέδιο του ΚΚΕ απαντά στην ανάγκη του λαού μας να καλύψει τις σύγχρονες ανάγκες τους.
Γιατί σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να ζήσει καλύτερα, με μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας με την εργατική τάξη, το λαό στο τιμόνι της εξουσίας, ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.
Το σχέδιο του ΚΚΕ, η πρόταση που καταθέτουμε στο λαό είναι ρεαλιστική και αναγκαία, γιατί συμφέρει πρώτα απ΄ όλα την εργατική τάξη, το λαό.
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Εδώ, από τον Πειραιά, θέλουμε να απευθυνθούμε στα νέα παιδιά της εργατικής λαϊκής οικογένειας.
Στους νέους και τις νέες, που ονειρεύονται, θέλουν μια ζωή καλύτερη από των γονιών τους, με δικαιώματα.
Τα όνειρά τους δεν χωράνε στα όρια του συστήματος.
Κι ο δρόμος για την εκπλήρωσή τους είναι ο δρόμος της ρήξης και της σύγκρουσης με το σύστημα της εκμετάλλευσης.
Αυτό το δρόμο βαδίζει το ΚΚΕ, αυτό το δρόμο προτείνει να βαδίσουμε μαζί.
Το ΚΚΕ δεν θυμάται προεκλογικά τη νεολαία. Παλεύει καθημερινά για κάθε θέμα που την απασχολεί: την μόρφωση, τον αθλητισμό, τον ελεύθερο χρόνο, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, την αναψυχή.
Αυτό το ξέρουν οι καλά οι νέοι και οι νέες της περιοχής.
Οι μαθητές και οι γονείς τους στο Πέραμα που παλεύουν ενάντια στα καζάνια του θανάτου, ενάντια στην υποβάθμιση της ζωής των εργατικών οικογενειών.
Οι μαθητές των σχολείων του Πειραιά που δεν δέχονται ότι η «κανονικότητα» για την οποία μιλάει η κυβέρνηση είναι να πέφτουν σοβάδες από τα ταβάνια στα σχολεία.
Οι μαθητές του Κερατσινίου που βλέπουν τα σχολεία τους αλλά και χώρους άθλησης και ψυχαγωγίας να περνάνε στο Υπερταμείο και να παίρνουν τον δρόμο της ιδιωτικοποίησης, όπως συμβαίνει και με τα λιμάνια και άλλες υποδομές.
Το ΚΚΕ είναι η μέρα με την νύκτα με τα αστικά κόμματα.
Το ΚΚΕ είναι ο πραγματικός αντίπαλος του συστήματος, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των εκμεταλλευτών.
Δεν έχει δεσμεύσεις και εξαρτήσεις από οικονομικά, ντόπια ή ξένα συμφέροντα.
Θέλει την νεολαία πρωταγωνιστή, στην ενεργητική δράση και διεκδίκηση και όχι θεατή, να ελπίζει σε σωτήρες που δεν υπάρχουν.
Αναδεικνύει χωρίς μισόλογα τους μεγάλους ενόχους για τα προβλήματα της νεολαίας και των εργαζομένων, παλεύει με πράξεις και όχι με λόγια, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που θερίζει δικαιώματα και κατακτήσεις αιώνων.
ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ιδρώνουν την ίδια φανέλα για τα ίδια συμφέροντα.
Μπορεί να έχουν διαφορετικό στυλ, διαφορετική καταγωγή, διαφορετικά ΜΜΕ που τους στηρίζουν, αλλά έχουν κοινό, αμετακίνητο προσανατολισμό.
Στα ψεύτικα διλήμματα η νεολαία θα κάνει την αληθινή διαφορά!
Με πολλές χιλιάδες νεανικές κόκκινες ψήφους!
Απλώνουμε το χέρι και καλούμε κάθε αγωνιστή, κάθε άνθρωπο καλής θέλησης, να συμπορευτούμε σε μια μεγάλη απαιτητική μάχη. Θα είναι μεγάλη νίκη και ελπίδα το ρεύμα συμπόρευσης με το ΚΚΕ να εκφραστεί στην κάλπη και στα ψηφοδέλτια σε όλη την Ελλάδα.
Και εδώ στον Πειραιά με υποψήφια δήμαρχο τη Διαμάντω Μανωλάκου.
Με υποψήφιο περιφερειάρχη Αττικής το Γιάννη Πρωτούλη.
Με μια μεγάλη αγκαλιά και ένα χέρι απλωμένο σε όλους και όλες τους Πειραιώτες και Πειραιώτισσες».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου